|
Pootjesglas
Ed Schilders
(Eerder gepubliceerd in Argus, 14-11-2017)
Wien
middenstandsinkt door d’ad’ren vloeit (vrij naar de 19de-eeuwse
dichter des volkslieds Hendrik Tollens) doet in de regel
geen moeite om een uitgever te vinden. Die is hij zelf.
Zijn rijmen schrijft hij met viltstift of krijt, of hij
publiceert ze op bierviltjes, servetten, placemats,
frietzakken, en draagtasjes. Alles in eigen beheer. Niet
ongelijk veel echte dichters.
Piet
Schreuders, lezer van deze rubriek, wees me er onlangs
echter op dat het ook anders kan. Want stel: je hebt een
schoenenzaak in Groningen, en je hebt ook een rijm in
gedachten:
De grootste
last dragen onze voeten
Wie dat
vergeet moet er voor boeten.
En het moet
zeer sjiek ogen. Wat doe je dan? Dan bel je firma
Pootjes. Google ‘pootjesglas’ en u zult tegelijk een
aha-erlebnis en een déjà-vu ondergaan: het toppunt van
in glas gepubliceerd middenstandsrijm. In een prachtig
lettertype. Kortom: Pootjes is de Athenaeum-Polak & Van
Gennep van de middenstand.
Schreuders
noemt enige van de bekendere Pootjes-rijmen.
Goed bereid
kost even
tijd!
De uitbater –
waarschijnlijk een Gronings afhaalcentrum – is niet
bekend, maar het rijm komt ook vaak voor in andere
windstreken. Net als een rijm dat Pootjes standaard in
de aanbieding had:
Het
binnenlopen
verplicht
niet tot kopen
Elke
inlichting
zonder
verplichting.
En noblesse
oblige:
Wie aan
service en kwaliteit nog waarde hecht
kan bij
Pootjesglas altijd terecht.
Het moge
duidelijk zijn dat Pootjesglas een
ghostmiddenstandswriter had. Hij heette Freddy de Haan
(1926-2012). Zijn nazaten omschrijven hem als een
amicale man. Hij kon ‘leuk sfeer maken bij mensen’, en
Freddy ‘kwam altijd met de grootste orders thuis.’
Schreuders: ‘De rijmpjes verzon hij vaak onderweg in de
trein, of ter plaatse bij een klant. Een van zijn betere
was: Eet onze tosti, lekker is-tie, weinig kost-ie.
Freddy bleef
middenstandspoëet ‘over zijn graf’. Hij berijmde zijn
overlijdensadvertentie:
Beter te
vertrekken
Dan te
verrekken! |
