PARACHUTESTOF
De parachute was voor ons
letterlijk een geschenk uit de hemel. Toen op 17 september 1944 de
parachutisten landden bij het Heeswijks kasteel, was er als het ware een
run om die parachutes te bemachtigen. Het was voor ons kort in de buurt;
op ongeveer 500 meter van onze boerderij was de rand van het
landingsterrein. Mijn vader en onze buurman moesten het bijna met de
dood bekopen bij het bemachtigen van een parachute. Zij kwamen bij het
kasteel in een vuurgevecht terecht en moesten schuilen in een sloot. Ze
brachten wel ieder een parachute mee, helaas geen witte want die waren
het meest gewild. Ze moesten het met groene doen. We waren toen niet
veel gewend; alles in die tijd was surrogaat. Deze parachute waren van
zeer goede kwaliteit. Ons moeder maakte er van alles van zoals bloezen
en rokken, zelfs onderbroeken, maar het laatste was geen succes. Het
zijde stof was zo glad als een paling; elastiek was er niet, dus hoe hou
je zoiets op? Ze had er wel iets op gevonden met een of ander
lussensysteem; aan de bovenbroek moest ze worden opgehouden, dit gaf wel
weer problemen als die uit moest. Ook de koorden werden voor
verschillende doeleinden gebruikt o.a. sokken breien. Ook mijn vader was
met al die spullen in zijn sas, van de riemen en gespen maakte hij
prachtige paardenhalsters.
