Die
keer dat de Sint een heus poppenameublement bracht van hout, staat in
mijn herinnering gegrift. Fleurig geschilderd tafeltje met stoeltjes,
een
kastje, een echt inklapbaar strijkplankje met overtrek, poppenkleertjes
en
een bankje met klep waar je zelf op kon zitten, en dat ik nog steeds
bewaar.
Later bleek, dat onze pa zaliger, die timmerman was en heel handig, dat
allemaal gemaakt had. En ma had de kleertjes gemaakt op de Singer
trapmachine. Zielsgelukkig en de koning te rijk was ik, en heb er heel
wat
mee gespeeld. Voor broertje was er o.a. een houten step, ook
zelfgemaakt, en
er werden centen of stuivers in sinaasappels gestopt. Dat was toch heel
iets
anders dan het kant-en-klare plastic spul of al die elektronica met
batterijen van tegenwoordig. Al hadden we het niet breed, en waren onze
ouders niet zo gul met blijken van liefde of waardering, op die manier
hebben ze toch die liefde kunnen uitdrukken, jammer dat je zoiets pas
later
beseft. Zelfgemaakte kadootjes hebben nog steeds mijn voorkeur boven
iets
uit de winkel, omdat er moeite en aandacht wordt besteed, speciaal voor
die
ene persoon bedoeld.
