Alles
wat ik tot nu toe gelezen heb is gewoon te herkennen, en dat was in veel
gezinnen zo. Niets om je over te verbazen of te schamen, maar op een
bepaalde leeftijd kom je bij andere mensen over de vloer en dan zie dat
dat er ook wel eens anders aan toe gaat.
Bijvoorbeeld
in gezinnen waar "maar" twee kinderen waren. Eerlijk gezegd had
me dat heerlijk geleken ondanks dat ik toch veel om mijn broers en zusjes
gaf. Let wel, ik zal nooit zeggen dat het toen beter was maar, door alles
wat wij op jonge leeftijd hebben geleerd, alleen al door te zien zijn wij
de gebruikers en consumenten geworden van nu. Dus we hebben er ook ons
"voordeel"mee gedaan.
Persoonlijk staat er bijvoorbeeld een T.V. met groter beeldscherm op mijn
verlanglijstje, maar ik koop die pas als deze die we nu hebben naar zijn
grootje is!
De bijdrage "zuinigheid": ons moeder stuurde ons vaak op
zaterdagmiddag naar Jan de Brouwer in de Voltstraat,die had een
melkhandel, ook kaas en vleeswaren. Ik kreeg dan wat geld mee en moest
vragen om de stukjes van de kaas. Zo kreeg je dan - tegen sluitingstijd
uiteraard - mee wat nog de moeite was. Het voordeel was dat je vaak van
alles mee kreeg, met pitjes, belegen etc. Alleen ik voelde me meestal zo
min als ik in de rij stond, en schaamde me vaak als ik de vraag stelde
waar dan nog andere klanten bij stonden.
Verder geloof ik niet dat mijn moeder weet had van mijn gêne, het werd je
gevraagd, en je deed dat gewoon.
Ook in die winkel was er een keer een discussie.
Onze buurvrouw, een echte mevrouw kwam in de winkel en was voor mij aan de
beurt.
Ze had een klacht over de roomboter, die smaakte niet goed.
De vrouw van Jan proefde, Jan proefde, en "er was niks mis mee"
was hun
conclusie.
Waarop de buurvrouw boos werd en zei een ander te laten proeven.
Mij viel de eer te beurt omdat ik beweerde dat wij thuis ook roomboter
aten,
iedere zondag kwam die op tafel!
Ik mocht proeven, en hij smaakte niet goed, wat ik ook meteen zei(snottert
van een jaar of 10!).
De buurvrouw kreeg daarop andere roomboter.
Toen ik thuis kwam vertelde ik trots aan moeder waarmee en hoe ik de
buurvrouw geholpen had in de winkel.
Ze hoorde mijn verhaal aan en was verbaasd, hoe wist ik dan hoe roomboter
moest smaken?
Die krijgen wij toch ook altijd op zondag mama, met die blauwe strikjes
erop
getekend!
Maar goed dat ik dat in de winkel niet gezegd had!
Wat weet een kind van margarine, kluit of roomboter!
Bovendien vertelde mijn moeder me meteen dat ik roomboter nooit lekker had
gevonden, ik noemde dat als klein kind altijd "ziekekindjesboter".
Kun je nagaan, gewoon niet voor roomboter in de wieg gelegd!
Mijn vader is ook eens Sinterklaas geweest in het gezin van een bevriende
collega.
Hij werd boven aangekleed, het zal in de vijftiger jaren zijn geweest.
De goedheiligman was in zijn kleding gehesen, en ging met instructies de
trap af.
En daar gebeurde het: Pa struikelde, slaakte enkele hartgrondige vloeken
(wat
een Sint niet betaamt!)
Waarop een van de kinderen in de huiskamer de opmerking maakte: 'Dat
is Ome
Hendrik, want die vloekt ook zo!'
Kerstkonijn.(Begin jaren '50)
Dat was bij ons in dat jaar het konijn van mijn zusje.
Angstvallig, om de kinderziel niet te beschadigen, het konijn Robbie, was
weg. Weggelopen of wat dan ook. Het kind moet toch iets opgevangen hebben
want op de Eerste Kersdag toen de pan op tafel stond trok ze als dreumes
de conclusie dat Robbie toch wel erg lekker was en of ze nog een stukje
mocht!
