Wij woonden in Boxtel voorbij de brug
op de Eindhovenseweg. Dat betekende:
geen gas, geen water en geen riolering. Gelukkig hadden wij een goede
pomp,
die altijd (ijskoud) water gaf. Het wekelijkse badritueel hield het
volgende in.
Eerst moest er voldoende water gepompt worden, waarmee het fornuis in
onze
bakkerij werd gevuld. Daaronder werd dan een vuurtje gestookt, tot het
water
warm genoeg was. Vervolgens ging dat in een grote teil. Omdat ik de
oudste
was moest ik alle meisjes van ons gezin daarin wassen. Juist: allemaal
in
hetzelfde water. Als zeep werd sunlight, later Palmolive of Lux
gebruikt. Na
afloop zaten we allemaal in onze nachtjapon in de huiskamer. In de
winter
had dit ritueel plaats in onze grote keuken, omdat de bakkerij dan te
koud
was! Door de week moesten we ons gewoon buiten aan de pomp wassen.
Er was nog iets waar onze moeder heel zuinig op was: Mijn enige broer
heb ik
nooit in bad gedaan. Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit zijn
piemeltje
heb gezien!
Tijdens de week dat uw rubriek handelde over zuinig zijn met kleding was
ik
op vakantie en heb daarom niet kunnen reageren. Ik wil u een stukje uit
de
de "NYMEEGSCHE COURANT" van "zaturdag den 19 september
Anno 1807 niet
onthouden. Het is uit een reportage over het feest in herberg
"De Zwaan" in
Oirschot ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van de
burgemeester.
"De Heer van de plaats, tachtig jaren oud geworden zijnde, besloot
dien dag
te vieren met alle de lieden alhier, tachtig jaren oud en daar boven,
zonder
onderscheid van Ryken of Armen, ter maaltyd te vragen."
En nadat de verslaggever de feestelijkheden uitgebreid beschreven heeft
eindigt hij met:
"Hoe zeer 'er veel minvermogende en arme onder waren, had elk zich
beyverd
om ordentelijk voor den dag te komen, en het verdiend opmerking, dat een
85jarige grysaart een blauw lakense rok aan had, dien hy nu 60 jaren
geleden
had laten maken, en dien hy voornemens was, tegen aanstaande Paaschen,
als
hy dan nog leefde, voor 't eerst te laten omkeren."
Dat waren nog eens tijden!
