Buitenband repareren
Had
je vroeger een doorgesleten buitenband op je fiets, dan werd die niet
direct vervangen. Je sneed uit een nog verder versleten buitenband die
ergens in de schuur hing een stuk, en legde dat tussen de buiten- en
binnenband. Zo kon je weer een hele tijd vooruit.
Paneermeel
Een
pakje paneermeel stond bij ons thuis nooit in de keukenkast. Maar op de
keldertrap hing een linnen zak waar het oude verdroogde brood in bewaard
werd. Was het helemaal hard, dan werd het in deze zak fijngeknepen tot
paneermeel.
Schop van mijn moeder
Mijn
moeder is nu zesentachtig jaar en in haar schuurtje staat de steekschop.
Deze schop is nog van mijn opa geweest, die van die lampen. Als je
bedenkt dat mijn opa al lang overleden is en zelf negentig geworden is,
kun je je voorstellen dat die schop al wat grond omgespit heeft. Ik
schat dat zo’n schop nieuw een lengte heeft van zo’n zestig
centimeter. Die van mijn moeder is nu zo’n 12 a 13 cm. Hij doet nog
steeds dienst.
Boterham met tevredenheid
In
de jaren zestig logeerde ik verschillende malen bij mijn tante Wies in
Venlo. Tante Wies was een vrijgezelle zus van mijn vader, onderwijzeres
en pittig van aard. Ze was in het bezit van een elektrische breimachine
en breidde bij elke logeerpartij een trui op maat om mee naar huis te
nemen. Tevens kreeg je steevast een rapport mee naar huis. Een
cijferlijst met daarop gedrag, behulpzaamheid enz., met daaraan
gekoppeld een cijfer van 1 tot en met tien. Kom daar nog eens om. Maar
goed, de zuinigheid. Bij elke broodmaaltijd mocht je een boterham
hartig, een boterham zoet en dan slechts een boterham met tevredenheid.
Toen zij dat de eerste keer aan mij mededeelde tijdens het ontbijt wist
ik niet wat zij bedoelde. Van thuis uit kende ik dit fenomeen niet,
hetgeen tante Wies verbaasde. Zij legde mij uit dat vanaf de derde
boterham, er geen beleg meer op mocht.
