We hadden een groot gezin,
maar hebben nooit honger geleden. We hadden thuis een boerderijtje. Dus
groenten en aardappelen genoeg. En in november werd het varken
geslacht.
Maar dan nu de jas. Ons moeder
had door Hanneke, onze naaister, een jas van waarschijnlijk mijn oma,
laten vermaken voor mij. Toen het kouder werd kreeg ik hem aan, naar de
bewaarschool toe. Ik was er best trots op, een lekkere warme, wel wat
zware jas voor een manneke van 5 jaar. Maar niemand kon zien dat hij niet
nieuw was, dacht ik tenminste.
Dus trots vertelde ik dat mīn
moeder een jas had gekocht voor mij (het kan zijn dat mīn moeder me dat
verteld heeft omdat ik hem anders niet aan wilde, maar dat weet ik niet
meer). Maar de verwachte reactie kwam niet. Ze begonnen te lachen en wezen
naar de knopen. De stand van de knopen en knoopsgaten lieten duidelijk
zien dat het een meisjesjas was. Ik schaamde me diep, maar de jas was de
enige die ik had. Dus moest ik hem aan blijven houden die winter. Ik ben
er nog veel om uitgelachen.
