Uw
rubriek heeft mijn aandacht, hoewel ik de indruk heb dat u de zuinigheid
wat in het negatieve trekt. Vandaag het pijpestrootje; waar zou die man
zijn pijp dan mee moeten schoonmaken; de veer van de kip was ook erg
geschikt… ja, en….? Wat je zomaar kunt plukken is toch niet gek. U
hebt vast wel van cocosmatten gehoord, sisal touw, ook natuurproducten
als zeegras in stoelen, hout voor meubels. Is dat gek?
Het
was niet altijd zuinigheid; er was vroeger niet zo veel materiaal, en
tijdens de bezetting níets. Een ouwe trui om uit te trekken was nog
iets, en nog beter dan het oorlogsgaren. Van twee paar sokken één paar
breien: ik zou het liever creatief noemen. Armoede maakt creatief.
De
stoep schrobben met het waswater, is dat zo vreemd? De
milieuverenigingen en de overheid misschien, zullen er blij mee zijn als
we het weer gaan doen!
Zijn
er nog mensen die van oude autobanden fietsbanden kunnen maken? Paaltjes
worden er nog wel van gemaakt; hergebruik, zuinig, creatief?
Als
ik de plastic zak waarin ik groenten meebreng van de groenteman gebruik
als pedaalemmerzak, wat ben ik dan: zuinig, een pin, milieubewust,
noemen we het hergebruik of creatief?
Mensen
die mooie kaarten maken van theezakjes, de mooie binnenkanten van
gebruikte enveloppen, gebruikte kaarten, is dat creatief of zuinig?
Vroeger
was er of geen geld of geen materiaal, en ook geen bijstandsuitkering,
geen wao, geen aow, geen vut, en noem er nog maar een paar. Geen werk,
dus geen geld, dus armoe, zelfs niets om zuinig op te zijn in veel
gezinnen.
Het
ABC van de zuinigheid in het Brabants Dagblad zie ik als een handleiding
voor milieubescherming.
Maar
ik heb nog iets voor u.
Mijn
grootvader was erg aan zijn borreltje gehecht. Toen het voetje van het
glaasje brak, maakte hij er ’n houten garenklosje aan. Dat was wel
zuinig, denk ik, maar ook creatief. Mijn vader heeft hetzelfde met een
borrelglaasje gedaan en dat is nog bij mijn zus in de kast.
