INHOUD ZUINIGHEID
INHOUD LEED
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL


Print Pagina

Zuinigheid van vroeger - Reacties
Stuur ons uw verhaal over de zuinigheid van vroeger
Inzendingen: leed@brabantsdagblad.nl

Anoniem (naam bekend bij de redactie)

Met een hardgekookt ei beleg ik 9 sneden brood. In mijn pannetje passen 6 eieren, dus kook ik eens per week 6 eieren en beleg zo iedere werkdag die 9 sneden, en het smaakt heerlijk.

Met belangstelling heb ik alles over zuinig zijn gelezen. Zuinig moeten of willen leven is géén armoe! Mensen die hooguit eenmaal per dag wat te eten krijgen, dat is armoe, en die bijna geen kleren hebben en kou lijden, en geen dak boven hun hoofd hebben, enz., dat valt bij mij onder de categorie armoe.

Ik, 65-plus, heb aow: een vorstelijk inkomen; daar spaar ik van. Een auto: absoluut overbodig. Ik heb twee derdehands fietsen en daarmee kom ik overal waar ik naar toe wil. Ook boodschappen enz. voer ik allemaal per fiets aan. Als de ene fiets stuk is, neem ik de andere.

Nu nog meer zuinigheid waar ik me prettig bij voel; ik zou niet anders willen of kunnen. Natuurlijk stop en verstel ik alles tot het op de draad versleten is.

De tuin kost niets, niet één eurocent. Stekken, composteren, regenwater opvangen. Geraniums ’s winters in een donkere kast, bodembedekkers in de tuin, en gras dat tussen de stenen groeit krab ik er met een oud mes uit.

Potgrond kan men overal uit de knotwilgen halen.

Eten weggooien: nimmer.

Een groencontainer heb ik niet: overbodig.

Een wasdroger, een afwasmachine en allerlei keukenhulpen zijn bij ons nog nooit in huis geweest.

Een koelkast met vriesvak en een wasmachine zijn er wel; toch was ik heel vaak kledingstukken met de hand, vooral ’s zomers.

Om de andere dag zet ik veel koffie; die doe ik in twee warmhoudkannen; blijft redelijk warm en smaakt goed.

Als er aanbiedingen zijn in de winkels in de omgeving, ga ik daarheen, doch ik zal nimmer op markten of zo afbieden. Als ik iets niet wil betalen, neem ik het toch niet.

Het Brabants Dagblad leest na mij een ander, en de Libelle lezen na mij nog drie anderen. Dat is prima. Een blad of krant voor mij alleen daar voel ik me niet goed bij.

Verzekering inboedel: niet; de rest zo laag mogelijk. Verzekeringsmaatschappijen zijn alle steenrijk van ons geld.

Loterijen of speerverzekeringen: neen; beter een vogel in de hand dan tien in de lucht.

Alles altijd op tijd betalen, doch niet te vroeg; spaart geld.

Goede doelen: ja; doch wel streng selecteren.

Levensmiddelen die net aan of over de datum zijn: geen punt; soms halve prijs of goedkoper, en ik leef nog steeds.

Mijn kinderen hebben nimmer dure kleding of een dure fiets gekregen of andere dure spullen. Toch zijn ze zover ik weet nooit gepest. In tweedehands kleding waarvan ik de herkomst niet weet, kan ik me niet vinden. Iets van een familielid of zo, dat is okee.

Soms lees ik in kranten of tijdschriften zuinigheidstips; die pas ik allemaal al toe; dus niet aan mij besteed.

Radio-televisie-gids: overbodig; staat ook in de krant.

Een ijsmuts die ik ’s winters vele jaren gedragen heb, heb ik uitgetrokken en er een paar wanten van gebreid. Gezorgd dat er wat overbleef om te stoppen.

Inkomende enveloppen en folders gebruik ik als kladpapier.

Zorgen dat het huis schoon blijft, dan zijn er ook heel weinig schoonmaakmiddelen nodig; beetje groene zeep en Vim.

Niets over laten koken of aanbranden; dat spaart ook.

Warme kleding aan op winteravonden in huis is zelfs prettig; dan is er geen warmte aan mijn hoofd.

Voor gas, elektra, en centrale antenne betaal ik totaal 99 euro per maand; geen lichtpunten of warmtebronnen overbodig aan, en geen ‘stand by aan’.

Snel strijken en daarná pas alles opvouwen.

Studenten, ouderen, minderheden, bijstandgerechtigden, ze klagen allemaal, doch mijns inziens wil men veel te veel, en het woord ‘sober’ staat niet in hun woordenboek.

En van een klein hondje heb je evenveel plezier als van een hond die nog groter is dan een kalf; scheelt wel heel veel in de kosten.

Een van mijn kinderen gaat al drie jaar naar zijn werk met een autootje dat 500 gulden gekost heeft; het is al tweemaal goedgekeurd.

Als ik bij scholen en gebouwen al die grote, dure auto’s zie staan, vraag ik me af waarom ze soms staken. En dan vertellen ze de kinderen op school dat ze geen geld hebben om eten te kopen? Wel dure auto’s! Als men zoiets de kinderen bijbrengt moet het wel fout gaan in ons land.