Reagerend
op Uw artikel in het blad van 23 September, vraag ik me af, waar
deze Journalist zijn informatie vandaan heeft. Ik ben zelf van 1923,
dus heb wel enige ervaring zou ik denken. Als je een of ander iets moest
maken , was er geen doe het zelf zaak zoals tegenwoordig waar je alles
kant en klaar kon kopen, dus was je wel gedwongen om alles te
bewaren, wat maar bruikbaar was.
Dennenappels;,
als kind als we gingen wandelen,of fietsen de bossen, in was het een leuk
spelletje dennenappels rapen. Wie de meeste of het vlugste een zak vol
had. Thuis was het weer leuk speelgoed, of versiering voor Kerst, zoals
heden ten dage nog steeds gedaan wordt en uiteindelijk zullen ze
heus wel in de kachel terecht zijn gekomen.
Kleren
door schuiven naar jongere broers of zussen, was toch heel gewoon als het
niet versleten was. Tegenwoordig ruilt de jeugd kleding als ze er op uit
gekeken zijn, en de second hand shops worden druk bezocht door de
jongere, zelfs de elite in Den Haag maakt daar gebruik van. Is er dan
wezenlijk zoveel veranderd? Nylon kousen, pas na de 2e W.O. in
Nederland gekomen, duur en schaars en het was heel vanzelfsprekend, dat
ladders opgehaald werden, want zo dun en zo goedkoop als ze nu
zijn waren ze niet.
Maandverband
was uitsluitend van stof beschikbaar, badstof was een luxe en oplosbaar
bestond helemaal niet., om maar niet te spreken van Pampers. Katoenen
luiers, moest je wel wassen. Het was zelfs zo , dat in 1949 toen ik van de
eerste in verwachting was, alles nog op de bon was , je kreeg zeggen en
schrijven een bon voor 6 luiers, wat katoen voor hemdjes te breien en dat
was het.
Of
broodpap een zuinigheidsproduct was, ik weet het niet. Er was in ieder
geval geen kant en klare pudding, Yoghurt, kwark en wa t er tegenwoordig
aan luxe toetjes te koop is., bestonden eenvoudig weg niet. Mijn
moeder maakte wentelteefjes, ik deed het, mijn dochter deed het en
heden ten dage vinden ook de kleinkinderen het nog maar wat een
lekkere tractatie.
Diepvries
bestond niet dus als je in de winter eens wat anders wilde eten als de
ge-eikte koolsoorten, moest je wel via inmaken zorgen voor
wintervoorraad. Vlees inmaken was niet nodig, want het hele jaar door was
er volop vers vlees. In de oorlog was je gelukkig als je eens een half
varken kon kopen of ruilen., maar dat waren heel speciale omstandigheden.
Bloedworst wordt vandaag de dag ook nog gemaakt en balkenbrij , en is
min of meer traditionele winterkost. Vlees deed je niet in Keulse
potten, maar eieren wel, want die waren er alleen als de kippen aan de leg
waren, dus 's winters waren ze schaars. Kalkeieren kon je goed bakken en
gebruiken in gebak.
Vlees
kon je wel pekelen, net als de slager nu nog doet, om het te roken, te
koken of te laten drogen. Tegenwoordig wordt dit allemaal
fabrieksmatig gedaan.
Een
kinderfiets met blokken aan de trappers, was niet vernederend, hoe komt U
er bij. Iedereen was allang blij als hij een fiets had. Het was toen
geen wegwerp maatschappij, zoals heden ten dage. Ook zie ik nog altijd dat
in de families fietsen door gegeven worden aan kinderen van familie
of vrienden. Ik zie trouwens niet in, wat hier voor vernederends aan
is.
De
jongelui van tegenwoordig, geven toch ook baby uitzetten door, en
vinden dat maar heel gewoon. Natuurlijk kopen ze ook nieuwe dingen,
maar zo werkt dat nou eenmaal. Ik vind de stelling zuinigheid, die U hier
poneert, absoluut niet goed. U moet alles wel in de tijd plaatsen,
waarin we toen leefden.
Ik
zit nu als 79 jarige ook achter de computer die ik van mijn zoon gekregen
heb. Is dat zuinigheid? Neen het is de interesse om het te leren.,
en het spreekwoord luid toch, op een oude fiets moet je het leren. Zo
werkt dat, nu eenmaal.
Als
laatste het recept voor wentelteefjes bij ouderen vast wel bekend:
Halveer
sneetjes casinobrood, diagonaal. Klop eieren los, zonodig met melk en
bloem. Haal de halve sneetjes door het mengsel, Boter in de koekepan aan
beide zijde licht bakken. Warm opdienen met suiker. Eet smakelijk.
J.M.
Loenen
