Heerlijk die stukjes over die "goeie ouwe tijd".....

Ik herinner me, dat ik als 11-jarige (!) (verjaardag eind September en niet blijven zitten - dus dat kon) mijn Plechtige Communie mocht doen in ongeveer 1946. Zo groen als gras waren we toen over het algemeen. Bovendien was het in een dorp als Orthen nòg strenger en afgescheiden levend van de grote ("verderflijke") stad 's-Hertogenbosch.

Mijn moeder wilde ons (2 dochters en 2 schoolgaande jongere zonen) wegens voor haar geldende redenen op een katholieke school in Den  Bosch doen tegen het einde van de oorlog, ongeveer 1944. Dat gaf de nodige consternatie en aanvankelijk werd geweigerd om daarin toestemming te geven.

Toen mijn moeder dreigde, dat dan haar kinderen naar de ("Goddeloze") Nutsschool zouden gaan, zwichtte men, en werd haar (en ons) "niets" meer in de weg gelegd.

De plechtige Communie echter moest t.z.t. dan wel in de parochiekerk plaatsvinden, hetgeen geschiedde.

Meerdere keren per week moesten de communiekanten in de kerk tesamen komen. Meisjes links en de jongens rechts in de banken. Omdat er ook diverse kinderen bij waren, die al enkele keren waren blijven zitten en ik me uiteraard als "vreemde" eend in de bijt voelde, schrok ik hevig, toen er een ouder kind werd weggestuurd, dat zijn/haar Communie niet mocht doen. Dacht ik: "Zo meteen sturen ze mij ook weg, omdat ik te jong ben...." Maar dat gebeurde niet; ik mocht blijven. Werd er ook geen uitleg gegeven waarom dat kind werd weggestuurd.... (Lijken de spoorwegen van tegenwoordig wel, hè; moet je vaak ook gissen naar de redenen van vertraging).

En dan nu de voorlichting. Heeft die pastoor het steeds over het enten van bomen en dat die daarna pas vrucht kunnen dragen. Hij legde wel uit hoe dat in z'n werk ging, maar ik snapte natuurlijk de link niet naar de geslachtsdaad. Duidelijker taal werd er niet gesproken en ook thuis was er geen enkele voorlichting. Ik vond, dat hij maar bleef doorzeuren over dat enten, want iedere keer kwam hij er weer op terug. En daar moesten we het dan maar mee doen en in de grote, gevaarlijke stad verder gaan studeren.....

De seksuele voorlichting gaf mijn vader mij op een middag, toen mijn moeder niet thuis was. Ik was aangerand en vertelde dat aan mijn moeder, die er zo te zien niet op reageerde. Heeft het natuurlijk aan vader verteld en die zei, dat het tijd werd, dat ik werd voorgelicht. Zat ik nota bene al enkele jaren op de Mulo.

Hij gaf mij het boekje "Zeg, meisje, luister eens" met de woorden het gauw te lezen, want moeder vond het nog te vroeg  om mij dat allemaal te vertellen. Hij zei daarbij, dat als ik iets niet snapte, dat ik dat aan hem kon vragen. Ik wist wel, dat er iets tussen man en vrouw moest gebeuren voordat er een kindje kon komen. Een speelkameraadje (eigenlijk de leidster van de groep) kwam plots niet meer buiten spelen, ging trouwen in stilte (!) en na 'n half jaar werd er een baby geboren, terwijl je toch 9 maanden zwanger moest zijn nadat je getrouwd was..... Ik vragen aan moeder hoe dat kon en kreeg toen als antwoord: "Leer jij je les maar..." En daarmee was de kous af in die tijd.

Mijn vader was duidelijk in zijn voorlichting - wilde volledig zijn en vertelde ook meteen iets over de seksuele behoeften van mens en dier, om zodoende de eigen soort in stand te houden, alsook iets over publieke vrouwen, enz. Ik durfde hem niet aan te kijken, maar was hem wel dankbaar, dat hij de moeite nam om mij e.e.a. te vertellen. 

Hoewel het mij toen duizelde – ik heb een hele week niet kunnen studeren -  daarna vielen de stukjes van de puzzel in elkaar en was alles helder en duidelijk.

In 1958, toen we trouwden en vóór die tijd naar de pastoor moesten enkele keren, wisten we al wel van wanten en ik kan me herinneren, dat we gezellige gesprekken hadden. Geen voorlichting, maar meer over het geloof en (uiteraard) de Katholieke opvoeding van evt. kinderen.

Mijn man en ik waren destijds als vrijwilligers werkzaam voor de jeugd in de parochie van de Bartjeskerk en daar werd je vanzelf wel door de wol geverfd.

Eén vrouw, die al 4 kinderen had van 4 verschillende mannen en nog steeds met kroost bij moeders thuis woonde zei eens: "Onze Lieven Heer heet gezeed:- Gaot en vermenigvuldig U -. Nou daor heb ik al mijn best veur gedaon; ik wil nou gin jong meer."