|
De
ooievaar - voorlichting en de scheiding der seksen in het Rijke Roomse
Leven
Stuur ons uw
verhaal: leed@brabantsdagblad.nl
|
Victoria
Boyer
Het was een aardig artikel over seksuele
voorlichting halverwege de vorige eeuw. Het kinderversje dat werd
aangehaald heeft in het tweede couplet : Nee ik wil dat zusje
niet, geef me een ander kindje. Geef me eentje zoals Piet, weet je
wel mijn vrindje. Dat was gewoon een kleuterversje. In mijn
vroegste jeugd schreef ik een brief aan de ooievaar en mijn broer
postte die. Er gebeurde niets. Echter, de buurvrouw verderop
in een portiekwoning, kreeg wel een kindje en ik was hevig
verontwaardigd op mijn moeder. Voorlichting kreeg ik niet, en het
beestje bij de naam noemen durfde ik ook niet. Mijn moeder veegde
dat onderwerp telkens van de tafel door te zeggen: "Ik weet
niet wat je bedoelt". En toen ik vroeg zwanger was, riep mijn
moeder: "Ik heb altijd gezegd: alleen de dokter mag aan je
komen" Dat was niet waar. En dan nog, heden ten dage
kan zo'n kreet vraagtekens oproepen. Ik heb er niet onder
geleden, hoor dat zij mij niet durfde voor te lichten want
er zijn zat boeken daarover. Mannen kregen volgens mij ook niet
echt voorlichting. Mannen denken dat ze pas man zijn als ze
"het" doen maar ze gaan zo volkomen in zichzelf op, dat
je gemakkelijk onderuit kan schuiven of tekeningen kunt krassen op
het behang. Op latere leeftijd was mij verteld dat je dat beslist
niet moet doen.Ik begreep dat niet. Ook mocht je geen grapjes
maken ondertussen. Dat vertelde mij een halfblinde mannelijke
collega. Hij zal waarschijnlijk nooit de lol van hebben ingezien.
Een droogkloot dus. En nu je wordt overspoeld met beelden op de
late tv van lillend vlees in de wei en temtation eiland waar na
veel gegrien en geschagerijn het toch altijd uidraait op - ja, hoe
heet het ook al weer - denk ik : zijn zij daarom gelukkiger dan
ik? Dacht het niet.
|
|
|