De
Virginia-sigaretten werden ook voor andere doeleinden gebruikt. Deze
pakjes, er waren vele merken, hadden in principe elk 4
"kaarten". De voor en achterkant werden keurig uitgeknipt
of afgescheurd. Door deze door te knippen had je bijna van het
formaat speelkaarten ook "speel"-kaarten.
Alle merken
door elkaar had je al gauw tussen de vijftig en honderd kaarten.
Wij speelden
dan als volgt.
De stapel
kaarten had je in de linker hand met de blanco binnenkant naar
boven. Je pakte een kaart van de stapel en legde die, met het merk
naar boven, op de grond. De volgende, met de klok mee, legde er zijn
kaart op. Dat ging zo door tot je jouw kaart legde op een kaart van
je voorganger met hetzelfde merk. Dan was de hele stapel die er
onder lag voor jou. Jij begon weer. Soms had je geluk en duurde het
even. Soms had je pech en was je na drie keer leggen al zover.
Sommige merken kwamen heel vaak voor, zoals "Cross".
Andere zoals "Players Navy Cut" bijna niet. Dat waren dure
sigaretten met de voor en achterkant van het pakje precies hetzelfde
mooie plaatje. Die laatste fungeerden dan ook als joker en als die
voorbij kwam kreeg je het hele stapeltje ook. Je kon dit met zoveel
personen spelen als je wilde. Iedereen had zijn kaarten altijd bij
zich. Ook op de speelplaats in het speelkwartier.
Nu heb ik
mijn lagere schooltijd (ik ben geboren in 1945) in Eindhoven
gewoond. Ik weet dus niet of dit kaartspel ook in Tilburg bekend
was. De sigarettenpakje van Players waren meestal te vinden in de
buurt van het vliegveld.