M.
Crijns-Herberichs (1929)
Het
begon al lang tevoren: de voorbereiding op de eerste heilige communie.
Wat
er ons allemaal verteld werd weet ik helaas niet meer zo precies, behalve
dat ik een keer onverhoeds door zuster Adčle aan de mouw van mijn
schortje de gang op werd gesleurd terwijl ze me toebeet: ‘Jij mag
helemaal niet je eerste heilige communie doen, Hans kijk in de lucht!!’
Ik wist absoluut niet wat me overkwam en van Hans kijk in de lucht had ik
nog nooit gehoord. Maar ik heb niet gehuild en daar ben ik nog wel een
beetje trots op. Natuurlijk heb ik gewoon net als alle kinderen mijn
communie gedaan.
Op
de dag zelf ging ik met mijn ouders naar de kerk in een wit jurkje van
glanzende stof, een ceintuurtje en drukkers aan de achterkant van het
lijfje. Maar eerst moest ik nog mijn kerkboekje nemen uit een lade van
vaders bureau. Ik vond het niet zo snel, en nam toen maar het boekje van
mijn zusje. Al kon ik daar nog niet zo goed in lezen, er stonden wel
plaatjes in. Opeens moest ik niezen en de bladzijden die ik voor me had,
werden helemaal nat. Ze zijn nog steeds stevig aan elkaar geplakt. Zuster
Adčle zal dit wel als een echte zonde hebben betiteld, of is het
verzwijgen ervan nog erger? Het gebeurde allemaal in 1929, en ik heb het
niet gebiecht.
