Marian
Kuipers (1953)
Mijn
eerste communie (1953)
Ik herinner me dat alle communicantjes tussen hun vader en moeder de kerk
in
gingen. Mijn moeder was er niet bij; ze lag in het sanatorium Dekkerswald.
Na de mis werd ik, gehuld in mijn witte communiejurk, in een grote zwarte
auto geplaatst.Mijn vader zat naast de chauffeur en ik zat op de
achterbank
naast de derdeordezuster die in die tijd in ons gezin werkte. De taxi
stopte
ergens in de bossen van Groesbeek, voor het sanatorium. Een in een lange
witte overschort gehulde non ontving ons en ging ons voor door eindeloos
lange gangen. Bij een kamer met een heel groot raam, het leek wel een
soort
etalage, hield ze stil.
Mijn moeder was in een verrijdbaar bed aan de andere kant van het raam
geposteerd. Ik zie mezelf nog als dat kleine meisje in haar witte
communiejurkje aan de andere kant van die glaswand naar mijn moeder, die
ik
al meer dan een jaar niet gezien had, staan staren. Toen ik, ietwat
aarzelend, begon te wuiven, barstte mijn moeder in een hevig snikken los.
Ook de derdeordezuster achter me kreeg het te kwaad en mijn vader moest
telkens zijn neus snuiten. Het verdriet en de onmacht van mijn moeder, ze
mocht me vanwege het besmettingsgevaar geen knuffel of kusje geven, zijn
me
altijd bijgebleven. Na een poosje zo voor die glaswand gestaan te hebben,
keerden we weer terug naar de hoofdingang. Met een heel treurig gevoel
stapte ik in de taxi en over alle belangstelling en cadeautjes die me die
dag ten deel vielen lag een donkere schaduw.
