Anoniem
(naam bekend bij redactie)
Toen ik mijn Eerste Communie deed -
begin vijftiger jaren - was dat zowat het enige grote feest, dat ik me kan
herinneren. Alle ooms en tantes en goede bekenden/buren kwamen langs. Er
werd koffie met gebak geserveerd en daarna voor de dames een likeurtje of
advocaatje en voor de heren bier of iets sterkers. Wijn
werd er destijds niet geschonken door "de gewone man".
Van elk echtpaar kreeg ik
één Gulden en van de rijkere tak zelfs van beide echtelieden één
gulden. Dat was een kostbaar bezit en tijdens en na afloop van het feest
ging ik tellen en voelde me vreselijk rijk met fl.33,--!!
Verder kreeg ik ook een zilveren lepeltje met een kelk erop aan de
voorkant en achterop een kaars met inscriptie: "Herinnering aan Uw
H.Communie". Dat lepeltje heb ik nog; weet helaas niet meer van wie
gekregen. Waarschijnlijk nog enkele "heilige zaken", maar die
hebben dus minder indruk op me gemaakt.
Groot was de schrik en de teleurstelling, toen mijn ouders, toen eenieder
vertrokken was zeiden, dat ik al het geld moest afgeven, want een deel van
het feest moest daarvan betaald worden. Tranen met tuiten werden
geschreid, doch het mocht niet baten; ik dacht, dat ik uiteindelijk fl.3,--
mocht behouden.
Is het wegzetten in de spaarpot, zoals iemand schreef, nog wat
vriendelijker dan het botweg afpakken.
Achteraf kon ik wel enig begrip opbrengen voor deze actie; immers in de
oorlog was het scharrelen om rond te komen voor een gezin van 8 personen
met één verdiener. Doch het heeft wel een enorme indruk op me gemaakt en
ik vind het eigenlijk nog steeds onrechtvaardig!!
De Plechtige Communie was minder "feestelijk". Ter voorbereiding
(Ik was toen pas 11 jaar (september geboren) en zo groen als gras!!) had
de pastoor in de kerk het steeds over het enten van bomen om vrucht te
kunnen dragen. Ik dacht nog: "Wat blijft hij toch zeuren over dat
enten" en besefte toen niet, dat dat de seksuele voorlichting van die
goede man was. Nadat we de dorpsschool (Orthen) verlaten hadden, kwamen we
in de "grote boze wereld" en moesten we worden voorgelicht en
voorbereid op het vele kwaad, dat ons zou kunnen bedreigen. Ik snapte er
de ballen niet van!!
Het feest verliep rustiger en eenvoudiger dan de Eerste Communie - weet
daar ook weinig meer van.
