Resy
v.d. Made (1951)
Ik vergeet nooit mijn eerste communie,het was heel spannend, we kregen
onze
pastoor op school die ons alles over de hele ceremonie kwam uitleggen, hij
vertelde over de biecht die voor de h. communie moest gebeuren, dus dat
moest eerst geoefend worden, daar zaten we in de kerk, ik zag al mijn
kinderen uit mijn klas, die met een beetje angstige lach uit de
biechtstoel
kwamen, toen ik aan de beurt was, kwam ik in dat donkere hokje, en van
angst
begon ik spontaan in mijn broek te plassen, [had ik al jaren niet meer
gedaan], enfin het luikje ging open en toen ik vertelde dat ik het in mijn
broek had gedaan, vroeg de kapelaan wat mijn andere zonden waren, maar ik
zei dat ik dat nu had gedaan, de biechtstoel was meteen buiten gebruik, en
ik naar huis voor schone kleding, op de communiedag moest ik ervoor alweer
in dat donkere hokje, en alweer van angst, was mijn broek nat, je kan je
wel
voorstellen, hoe mijn communiedag is verlopen, het feest was wel leuk,
maar
te biechten ben ik nooit meer gegaan, ik geloof ook niet dat ik in die
tijd
veel zonden beging. Ik ben nu 59 jaar, maar vergeten doe ik dit niet meer,
wat een hillariteit
dat was.
