Mijn Eerste Heilige Communie
Stuur ons uw verhaal over uw Eerste Communie-dag
Inzendingen: leed@brabantsdagblad.nl

Marg Vlemmix (1958)

Mijn Eerste Heilige Communie was in mei 1958. Het missaaltje wat ik van mijn ouders heb gehad, heb ik nog. Ook een zilveren rozenkransje was daar bij, dat ligt"ergens", en een zilveren kruisje aan een kettinkje.

Enkele weken daarvoor was een van mijn oudere (half)broers getrouwd. Wij waren daar bij als bruidskinderen en hadden als zusjes allemaal dezelfde jurk, nylon bloemetjes stof, korte geplooide wijde rok, mooi jurkje. Dat was voor de middag, voor bij het lof.Voor DE ochtend had ik dezelfde jurk als het (half)zusje wat mij voor was gegaan. Wit,lange aangerimpelde rok,strass steentjes als versiering. Een mooie jurk in al zijn eenvoud, mijn zusje was wat groter maar dat was geen punt, je legde er als moeder gewoon een opnaad/ koppel naad in, zogenaamd als versiering, maar de lengte was in ieder geval goed.Dat was gewoon en normaal in die tijd.Voor het zusje na mij zou het weer indien nodig aangepast kunnen worden. Dus je moest er zuinig mee omgaan, niet knoeien met een of ander, en zorgen dat er niets aan kwam!

 

Als ik terug kijk zie ik me nog zitten op een stoel in mijn mooie jurk, opzij van de huiskamerdeur. De tafel was er netjes gedekt, dus er moeten gasten geweest zijn na de mis.Ik zat als enige in de kamer, te wachten tot we naar de kerk gingen, en was ziek van de zenuwen! Doodmisselijk, buikpijn en ellendig. Er was een fikse ruzie aan de gang in huis, ouders en een van de grotere kinderen. Er werd verwacht dat er hand en spandiensten verricht zouden worden tijdens de afwezigheid van het feestvarken en ouders,na mij waren er nog enkele kleuters in huis, en bewuste puber verdomde het om te doen wat er gevraagd werd!

Dat diende dus in geen geval bij tot de feestvreugde.Een foto-tje wat gemaakt is toen we terug kwamen uit de kerk laat mijn ouders zien met een strak gezicht, ook toen was er al stress! Mijn mond heb ik netjes dicht.

Een tweede foto in het portiekje van het huis laat een kind zien met een "pipo" grijns over haar gezicht. Lippen op elkaar maar wel lachen op de foto! Mijn peettante had me duidelijk de instructie gegeven niet te lachen op de foto als met de lippen op elkaar, want mijn voortanden waren weg vanwege het wisselen.Ze vond dat geen gezicht! Toen ze me voor de feestdag deze instructie meegaf voelde het aan als een zonde waarvan ik niet het besef had deze begaan te hebben!

Het was een vermoeiende dag, s'middags was het lof er weer.

Raar dat er niet meer dan dit in mijn geheugen zit.Weinig feestvreugde, maar wel opluchting toen de dag achter de rug was.......

 

Toen mijn zusje twee jaar eerder haar communie deed stonden er lange tafels in de tuin, er waren veel mensen, ooms en tantes, er was een hele groot stuk ijs bezorgd door een man die dat droeg en vasthield met een hele grote tang. Dat stuk werd in het zinken bad gelegd in de bijkeuken, en was om eten en drinken koel te houden, en het was heel mooi weer.

Het zusje dat drie jaar later de communie deed was een onbezorgder type als ik was, ze had totaal geen last zenuwen, scheurde toen ze net koud uit de kerk was de mooie jurk waar wij zo zuinig op moesten zijn. Aan de ketting van de fiets, er werd zelfs om gelachen!

Ze mocht in haar nieuwe zachtgele Lof jurkje, met het kleine broertje naar de fotograaf.Daar werd haar dag vastgelegd.