De kermis

Wim van Boxtel

Uit: Brabants Bont; Tilburg 1979

 

Gif men mar de kermis,

vol leut en plezier.

Ik beêt al te hostig,

in 'n schuimend glas bier.

Op 'n schubbeke haol ik,

net op teêd, nog de start,

van al 't gekaokel,

op 't plein van m'n hart.

 

Gif men mar de kermis,

'n kiendje de kraait.

Dè opt houten pèrdje,

nor z'n moederke zwaait.

Wè is er nog schonder,

dan örgelmuziek?

Of 't kirrend gemonkel

van 't keêkend publiek?

 

Gif mèn mar de kermis,

zon gesuikerde spin,

daansend op 'n stökske,

dan bètter toch in.

'n Worzegster zit er,

in rooi, dik fluweêl.

Daor kreêgde vur 'ne gulden,

van de worheid oew deêl.

 

Gif mèn mar de kermis,

Bont spektaokel op 't plein,

't Hee z'n bekoring,

vur de groôt en de klein.

De lucht van d'n ollie,

van de polling en friet.

Die ruukte al, vur ge

d'n draaimeulen ziet.