De blinde Fluitspeler

 

Zijn vingers tasten feilloos

langs het warme hout,

waarvan hij vroom het mondstuk

aan zijn lippen houdt.

 

Wie kuste eens zijn knevel,

zijn ogen, mond en baard?

Wat tilt zijn fluitend dromen

tot boven deze aard?

 

Zijn lied verraadt zijn wezen:

een ingetogen nacht,

en aldoor dieper inzicht

dat ginds de morgen wacht.

 

Zeeuwe 44-1.

TERUG NAAR BEGIN VAN PAGINA