De Verdoemde

 

Getroffen door de bliksem

grijpt hij naar zijn hart:

het weerlicht is verblindend,

de afgrond dodelijk zwart.

 

Zijn ziel vliegt als een vleermuis

uit zijn verkoolde kooi,

fladderend en vallend,

een aangeschoten prooi.

 

Van God en mens verlaten

- een doodwond in het hart -

stort zijn laatste adem

in 't bodemloze

zwart.

Zeeuwe 34-2. Coppens 80.

TERUG NAAR BEGIN VAN PAGINA