Uit feministische hoek kwam ooit het verhaal dat een astronaut bij terugkeer uit de ruimte zei dat hij God had gezien. Op de vraag hoe Hij er dan wel uitzag, antwoordde de ruimtereiziger na enig nadenken "She is black."

Onzin. Over de huidskleur kun je van mening verschillen, maar iedereen weet dat God een man is. Wie dat betwijfelt, moet consequent zijn en zich ook afvragen of Maria wel echt een vrouw is.

De Maagd Maria een man? Flauwekul. Doet u dit toch, dan behoort u vast tot het groepje mensen dat rond 5 december Zwarte Piet als een blanke en Sinterklaas als een Surinamer wil afbeelden.

Dit zou namelijk volgens sommigen de rassenintegratie aanmerkelijk versnellen!

Laatst zag ik op de televisie Gerard van het Reve. In het bedevaartsoord Kevelaar wilde hij voor het beeld van Maria een bosje bloemen neerzetten. Helaas vond hij de plaatselijke bloemenwinkel gesloten. Niet voor één gat gevangen ging hij snel naar de banketbakker en kocht daar een doosje bonbons. Liefdevol zette hij dat presentje tussen de tientallen bosjes bloemen en de brandende kaarsen voor het Mariabeeld.

Heel devoot vond ik dat, en helemaal niet vreemd, want als Zij de bloemen kan zien, kan Zij immers ook de bonbons wel proeven!

Geen speld tussen te krijgen.

Toevallig weet ik bovendien ook dat God niets menselijks vreemd is. Na de schepping in zeven dagen zag Hij namelijk meteen al 'dat het goed was'.

Iedereen met een beetje levenservaring weet dat als je iets gemaakt hebt, je even met je oordeel moet wachten. Pas als de praktijk uitwijst dat je werk goed is, kun je tevreden zijn. Hij had met zijn tevredenheid toch even de twintigste eeuw kunnen afwachten? Maar nee hoor, God niet! Hup meteen 'en Hij zag dat het goed was'. Beetje voorbarig lijkt me.

En dus menselijk.

Daarom ga ik voortaan mijn best doen de menselijke kant van Haar & Hem te verblijden.

Mocht u bij toeval binnenkort voor het Mariabeeld in het kapelletje aan de Delmerweg een Margriet of een Opzij zien liggen - kado's die míjn moeder in ieder geval zou waarderen - noteert u dan even dat ú volgende week iets anders voor Haar meebrengt; iedere week hetzelfde moet Maria ook gaan vervelen.

En misschien willen al te radicalen ook weer geen kado's schenken die al te zeer aan sexe gebonden zijn, maar ik blijf liever wat ouderwets in mijn devotie. Dus, deze week voor Hem een doosje bolknakken, een nieuwe stropdas of het laatste clubblad van Willem II, en op Maria-Hemelvaart, op 15 augustus, voor Haar een lekker geurtje: 'de heilige devotie van limoenen' ofzo in de strijd tegen de oprukkende deconfessionalisering.

Wat zal het voortaan fris gaan ruiken in het kapelletje op de Delmerweg!