Ik ben een oud-leerling van Het Paulus. Er bestaan echter ook oudleerlingen van De Paulus.

Aanvankelijk heette het Pauluslyceum immers De Paulus-HBS. Door Mammoetwet en uitbreiding met een VWO-afdeling werd De Paulus echter Het Paulus.

Tijdens een geschiedenisles op Het Paulus vertelde onze docent ons ooit dat leraren uit de HBS-tijd nog altijd consequent over De Paulus spraken.

Ik kon me dat goed voorstellen: als je eenmaal aan 'n oude benaming gewend bent, kun je moeilijk nog overschakelen op een nieuwe.

Zo is Muhammad Ali voor velen nog altijd Cassius Clay, en de PTT-Telecompetitie en Totodivisie heten in de volksmond nog altijd ere- en eerste divisie.

De Paulus is ook zo'n voorbeeld. Toch vonden wij het maar vreemd klinken. Bijna net zo vreemd als Roxy's.

Roxy's is een café in de vlak bij Het Paulus gelegen Thomas van Aquinostraat. Voor Paulus-scholieren was Roxy's de ultieme plek om vrije tussenuren door te brengen.

Desalniettemin ging je nooit naar Roxy's, maar naar Kino. Roxy's had immers jarenlang Harlekino geheten en de scholieren hadden dit liefdevol tot Kino verbasterd.

Toen Kino door een eigenaarswisseling Roxy's ging heten, bleven de Paulus-leerlingen bereid om te komen, doch de naam Roxy's werd nimmer in de mond genomen.

Wie tijdens een vrij uur opperde om naar Roxy's te gaan werd bekeken alsof-ie van een andere planeet kwam. Nooit zou zo iemand er echt bij horen.

En dat gold ook voor degene die over 'In de Holle Bolle Gijs' sprak.

'In de Holle Bolle Gijs' is een snoepwinkel die een paar deuren voorbij Roxy's gelegen is.

Deze winkel heet zeker al twintig jaar Holle Bolle Gijs, maar als Paulus-leerling diende je deze winkel Meurs te noemen.

De reden hiervan was dat de winkel in een donkergrijs verleden Meurs zou hebben geheten. Er was geen een Paulus-ganger die dit nog bewust had meegemaakt, maar de Meurs-benaming was klaarblijkelijk van generatie op generatie overgegaan.

In de pauze ging je naar Meurs, in de tussenuren ging je naar Kino.

Naamsveranderingen waren uit den boze: het handhaven van de oude namen was een ongeschreven wet waar niet aan te tornen viel.

Het was een stilzwijgende afspraak, die op je eerste Paulusdag reeds met je gemaakt werd. Zonder dat iemand het tegen je zei, wist je dat je jezelf er te allen tijde aan diende te houden. Je wist niet wat er zou gebeuren als je de regel overtrad, maar het zou ongetwijfeld iets vreselijks zijn.

Na 'n paar dagen wist je niet beter meer; de hersenspoeling was reeds geschied. Je was de zoveelste kritiekloze aanhanger geworden van een naamloze, behoudzuchtige sekte.

Het was niet duidelijk wie de leider van die sekte was. Ook was het niet duidelijk wie de sekte had opgericht.

Des te duidelijker daarentegen was het doel van de sekte: het behoud van de namen Kino en Meurs.

Vooral Meurs was heilig. Meurs was veruit de oudste van de twee.

Waarschijnlijk stamde Meurs nog uit de tijd van De Paulus.