Ze keek voor de zoveelste maal die dag naar buiten. De grote berkenboom had de meeste van zijn bladeren laten vallen, en door de koude en regen waren er niet veel mensen meer buiten te vinden. Anders kwamen er nog regelmatig auto's in de straat voorbij, die haar aandacht trokken in een poging zich een weg langs elkaar te draaien op de niet al te doordacht vormgegeven vijfsprong voor de deur. Of schrok ze op door plots luider wordende stemmen, gevolgd door de snelle verschijning van een aantal gedaantes voor haar raam die een snelle hoek om het huis maakten en hun haastige pad langs haar andere raam vervolgden, en die even snel als ze opdoken weer verdwenen waren. Maar nu bleef het, afgezien van het geluid van de vallende regen, onbehaaglijk stil.

Ze had na de verhuizing erg moeten wennen aan haar nieuwe kamer. Na haar hele leven aan de achterzijde van een doodgewoon rijtjeshuis gewoond te hebben, voelde ze zich hier volledig geëtaleerd. Haar vleesetende vrienden hadden het een grote grap gevonden: zij als principiële vegetariër, uitgestald in de etalage van de voormalige slagerij. Soms droomde ze nog wel eens het machteloze kreunen van de vermoorde runderen te kunnen horen.

Tilburg was niet haar eerste keus geweest, en deze kamer al helemaal niet, maar niet alles kwam zoals je het gewild had in dit leven. Ze wist nog goed hoe ze zich gevoeld had, toen ze de allereerste keer het station uitkwam en een eerste blik op Tilburg legde. Het was een voor haar onbekende wereld waarin ze terecht gekomen was: de verschillende bouwstijlen sprongen het eerst in het oog, gevolgd door het voorbijrazende verkeer. Het schreeuwerige plakkaat 'Onbeperkt Mosselen Eten' zorgde voor de maximaal mogelijke vervreemding. In deze stad besloot ze aan de letterenfaculteit haar ideaal te gaan verwezenlijken: schrijven en beroemd worden.

Dit was de eerste kamer die ze had kunnen krijgen, na een bezoek aan een tiental vrijstaande woonruimtes te hebben gebracht. Ze was blij van het zogenaamde kijkavond-circuit verlost te zijn, waar je door de bewoners van het desbetreffende huis waar een kamer vrijkomt, gevleeskeurd wordt en aan allerhande (on)zinnige vragen wordt blootgesteld. ("Heb je nog rare gewoontes waar we vanaf moeten weten? - Je eet geen vlees? - Sorry, maar dat is veel te lastig.") Ze had de kamer dankbaar genomen. De etalage en het slachthuis stonden beide leeg: aan haar de keus waar ze haar nieuwe leven wilde beginnen.

Haar concentratie verslapte. Als ze haar droom geen droom wilde laten blijven, moest ze vaart achter haar werkzaamheden zetten. Haar blik bleef rusten op de woning schuin tegenover de hare. Deze straat heeft meer grootheden grootgebracht, bedacht ze. Missionaris en bibliothecaris pater P.J. Cools is in deze straat geboren, en kijk eens hoever hij het in de Tilburgse boekenwereld heeft geschopt. Ze boog zich over haar boeken.

De almaar harder vallende regen overstemde het zacht op de achtergrond aanwezige gezucht van gewonde dieren.