INHOUD GESCHREVEN STAD
HOME

TEKSTEN

AUTEURS
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL

Geschreven stad

Station NS - door Ko de Laat

'Kapper-Bloemen-Lektuur', stond er ooit in rode letters op de witte neonborden bij de ingang van het Centraal Station. De Kapper paste niet echt in dat rijtje. Kappers kom je op een station immers niet gauw tegen.

Toen de Kapper er na jaren van misplaatstheid mee ophield, werd de harmonie in het neonbordenrijtje echter nog heviger verstoord. De wit-rode Kapperslichtbak maakte plaats voor de groen-geel-rode neonreclame van The Vibes, een cd-zaak die gespecialiseerd was in reggae. Volgens geruchten zou The Vibes eigendom zijn van de Jamaicaanse reggaezanger dr. Alimantado. Ook waren er geruchten over heroïnehandel onder de toonbank door.

The Vibes had dus een uiterst obscure reputatie. Deze reputatie werd regelmatig versterkt door de flexibele openingstijden. Dat de personeelsleden, door de dikke ganja-nevels bijna geheel aan het hoog onttrokken, luidruchtig zaten te musiceren tijdens de 'overuren' was evenmin imagobevorderend. Toen ik een van de Jamaicaanse verkopers enige maanden geleden geboeid in een politiewagen zag stappen, leek de obscure reputatie definitief gevestigd, vooral omdat kort daarna The Vibes zijn deuren sloot. "Héé, jongah!" riep de verkoper nog tegen me, vooraleer de agent het portier dichtgooide.

De verkoper kende mij namelijk goed, daar ik geregeld bij The Vibes kwam. Want, bedenkelijke reputatie of niet, ik vond het een prachtwinkel. Dankzij The Vibes maakte ik kennis met de muziek van King Tubby, Mikey Dread, Junior Byles, Cocoa Tea, The Grinds Man, en Captain Barkey and the Wicker Man. Allemaal reggaegiganten die toevallig gedraaid werden als ik binnenliep. Telkens was ik binnen een minuut verkocht.

Ook van de nimmer gesignaleerde winkeleigenaar dr. Alimentado wist ik enige cd's te bemachtigen. Bestellen van cd's was echter een hopeloze zaak. De gewenste titels werden weliswaar keurig genoteerd, maar deze notities raakten altijd zoek. Als ik er nog eens naar vroeg, luidde het antwoord steevast: "No, Ah don't remember!" Maar ach, dat soort gebreken nam je bij zo'n unieke winkel op de koop toe.

Derhalve is het doodzonde dat deze laatste dissonant van het station is verdwenen en plaats heeft moeten maken voor een Free Record Shop, die keurig op z'n plaats is naast Bloemen en Lektuur, Swirl Ice Cream, Pizza Hut, Houwen's Vlaai. De uniformering van het Tilburgs station lijkt hiermee voltrokken. Niks aan te doen. Het enige wat binnen mijn mogelijkheden ligt, is deze herdenking van de winkel waar ik, behalve enige reggaekennis, ook mijn merkwaardigste ervaring opdeed betreffende het beroemd-zijn-in-Tilburg.

Het geschiedde enige jaren geleden, toen ik een groot voorpagina-interview had met een Tilburgs huis-aan-huisblad. Huisaanhuis als het blad was, belandde er ook een exemplaar bij The Vibes op de mat. De verkoper, nauwelijks het Nederlands beheersend (behalve dan dat "Héé, jongah!" dat hij me later vanuit de politieauto zou toeroepen), kon de tekst van mijn interview natuurlijk niet ontcijferen, maar de foto kwam hem wel bekend voor. Bij mijn eerstvolgende bezoek riep hij dan ook: "Yeah mon! Ah saw you in da papers!"