Dit is het vijfde en laatste vouwprentje in deze serie. Het origineel heeft zelfs twee vouwen: de gewone verticale vouw, maar ook nog eens een horizontale, die door de gebruiker is aangebracht. Misschien heeft het prentje een plaatsje gehad in een portemonnee en moest het daarom tot een kleiner formaat worden gevouwen. Het is uitgegeven door het Nationaal Apostolaat van het Onbevlekt Hart van Maria in 1959. Eerlijk gezegd was het bestaan van die organisatie me volslagen onbekend.

Waarschijnlijk bestaat ze ook niet meer, want er is niets over te vinden op Internet.

Op de voorzijde van het prentje is een charmant tafereeltje te zien van een Madonna met kind.

Links en rechts knielen een man en een vrouw in een kerkbank. Ze zijn duidelijk in gebed en in vrome bewondering. Waarschijnlijk heeft de kunstenaar met dit paar de begunstigers afgebeeld die opdracht hebben gegeven voor het vervaardigen van het origineel. Het zou me niet verbazen als het schilderij 15^e - eeuws is. Het doet denken aan de stijl van Rogier van der Weijden.

De twee gebeden aan de binnenkant van het prentje zijn qua toon beslist minder ouderwets dan de teksten die te lezen waren op de eerste vier prentjes uit deze kleine serie.

In de Mariadevotie van deze tijd kunnen de teksten naar mijn mening nog best functioneren, met name het kindergebed. En die devotie is allerminst dood. Allerwegen trekken plaatsen waar Maria vereerd wordt jaarlijks duizenden bezoekers. In Brabant denken we dan op de eerste plaats aan de St. Jan in Den Bosch, waar in de meimaand de Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch dagelijks duizenden kaarsjes opgestoken ziet worden aan de voet van haar beeltenis. Aan een opsomming van andere bedevaartplaatsen begin ik niet eens, want het zijn er tientallen. Misschien mogen Lourdes en Fatima toch even vermeld worden wegens de ongelooflijk grote aantallen pelgrims die zij jaarlijks weten te trekken. In ons deel van West-Europa is Kevelaer waarschijnlijk de grootste trekpleister.

In de katholieke kerk blijkt Maria, het vrouwelijke element , een zeer grote aantrekkingskracht te hebben ook al zegt de officiële leer dat Christus centraal moet staan in de beleving van het geloof.