Eerherstel

In 1947 is dit vouwprentje uitgegeven. Op de voorzijde van het prentje is Jezus afgebeeld die discreet wijst naar de wonde in zijn hart. Hij heeft een lichtelijk droeve oogopslag wat niet verwonderlijk is als je hart er zo gekwetst uitziet als op de afbeelding.

Toch kijkt hij de toeschouwer ook aan met een peilloos diep begrip: alles kan goed komen als je maar meewerkt aan eerherstel. Hoe je dat kunt doen is te lezen op de binnenbladzijden van het prentje.

De schrijver van de tekst geeft de lezer de hele maand juni de tijd om zijn aandeel in het gewenste eerherstel te leveren. Het is te zien dat het prentje vooral gericht is op de schooljeugd.

Het wordt overigens niet duidelijk waarom eerherstel nodig is. Ook kun je je afvragen wat de doelgroep met het kwetsen van het H.Hart van Jezus te maken heeft. Of zou een schoolkind moeten begrijpen dat b.v. het oneerbiedig maken van een kruisteken ( zie aanbeveling voor dag 1) kwetsend is voor het H.Hart?

Dr. W. Koenraadt, de vicaris-generaal van het Bisdom Breda, vond het in mei 1947 een goed idee dit rijtje aanbevelingen te laten verspreiden en daarmee diende hij een pedagogisch doel, dat -vreemd genoeg- m.i. in enkele opzichten ook vandaag nog onderschreven kan worden door ouders van schoolgaande kinderen. Daarbij denk ik vooral aan de sociale aspecten. Het religieuze sausje over de tekst zal moderne ouders er waarschijnlijk van weerhouden het opvoedingsrecept in deze vorm op te dienen.

Opvallend - en merkwaardig - is het rijtje schietgebeden dat aan de achterzijde te vinden is. Voor elk gebed kon (kun?) je een aflaat verdienen, maar een berekenende gelovige zal toch eerder kiezen voor een gebedje met 500 dagen aflaat dan voor eentje met slechts 300 dagen, terwijl de vereiste inspanning om het uit te spreken nauwelijks verschil maakt.

Wat ook opvalt is het adres waar Het Apostolaat van Eerherstel gevestigd was: Duivelsbruglaan 50 in Breda. Als je het had verzonnen, geloofde niemand het.