De altaarwacht

Prentjes die je open kunt vouwen vormen een aparte categorie. In deze aflevering het eerste van een kleine serie van die vouwprentjes.

De voor- en achterkant zijn op de afbeeldingen samen te zien, evenals de twee binnenzijden. Het formaat is – dichtgevouwen - dat van een gewoon prentje.

Dit prentje is gepubliceerd in 1920 en ingevuld in 1922. Het gold voor vrouw H. als een bewijs van inschrijving bij de Altaarwacht. Haar volledige naam blijft uit privacyoverwegingen achterwege, hoewel ik geen idee heb wie ze was en waar ze woonde. Zij werd lid tweede klas. Wat dat betekent staat haarfijn uitgelegd in het binnenste gedeelte van het prentje.

De organisatie was er op gericht om gelovigen te stimuleren zo vaak mogelijk doordeweeks de H.Mis bij te wonen en daarbij ook te(r) communie te gaan.

De pastoor die de inschrijving verzorgde was pastoor Van de Ven die hier De Directeur genoemd wordt. Waar hij pastoor was, weet ik niet, maar hij heeft zo’n goede Brabantse naam dat hij in elke parochie van het bisdom Den Bosch actief geweest zou kunnen zijn.

De voorstelling op de voorkant ( afb. 1) mag er zijn. Op enkele vierkante centimeters heeft de kunstenaar een bijzonder rijk gestoffeerd beeld gegeven van een priester die de H.Mis opdraagt, gewoon staande op de grond. Wat dat - een verdieping hoger - voor effecten heeft op de bewoners van de hemel is ook in beeld gebracht. Christus staat centraal als gekruisigde heiland. De originele afbeelding op het prentje is 4 bij 8 cm, dus is er een vergrootglas nodig om de details te bekijken.

Als uitgever staat vermeld G.C. Richelle Nijmegen. Daar is verder weinig over te vinden. Ja, de Richelles waren uitgevers en boekverkopers in Nijmegen, maar dat is wel erg weinig informatie.

De tekst van de statuten ( afb. 2) zal door de meeste mensen van deze tijd nauwelijks serieus genomen worden. Zie b.v. bij artikel 3 : O Jesus, verlaten in Uw H.Sacrament, zie goedgunstig neer op mij ellendigen zondaar….

Waarschijnlijk heeft vrouw H. die tekst in alle ernst opgenomen in haar gebed, terwijl zo’n formule nu zelfs voor trouwe kerkgangers wel overdreven klinkt.

Ja, de tijden veranderen en wij veranderen met hen.