CuBra |
Inhoud Devotie- prenten |
Inhoud De Croon |
Home |
Speciale bijdragen |
Rijk rooms leven |
CuBra rubriek van Gerard de Croon U kunt reageren |
Gerard de Croon Devotieprentjes in woord en beeld - reacties van lezers |
Reacties op aflevering 80 - Gaat en onderwijst
De aflevering over het eenvoudige prentje met de afbeelding van het St. Pietersplein aan de voorkant en een lijstje met 15 namen aan de achterkant blijkt bij sommige lezers nogal wat herinneringen opgeroepen te hebben. Er kwamen ( positieve) reacties binnen van drie lezers. Ik waardeer hun reacties zeer. Van deze reacties leken me er twee interessant genoeg voor een algemener publiek.
Ik citeer eerst een deel uit de reactie van Ed Dalderop:
"(…..) Dat ik je tóch even mail, komt omdat ik me in twee opzichten toch wat meer persoonlijk betrokken ervoer bij je onderwerp. Het eerste is dat ikzelf in 1950 lopend en liftend naar Rome geweest ben, en dat zo'n foto van het toenmalige Sint Pietersplein me als het ware meteen daar even levend neerzet. Ik heb je geloof ik mijn nogal omstandige reisverslag daarvan wel eens laten lezen. Maar het tweede is nog wat levendiger. Toen we in 1944 bevrijd waren had ik al een paar maanden voor het eerst afgereisd moeten zijn naar het Capucijnen-seminarie, maar dat was toen natuurlijk nog niet doorgegaan. En omdat dat toen net zo gold voor meer dan honderd andere Tilburgse seminaristen van allerlei ordes of congregaties, besloten de MSC-mensen om in afwachting van de algehele Bevrijding al die jongens een "nood-seminarieprogramma" aan te bieden in hun klooster aan de Bredaseweg. Zodoende kreeg ik ruim een klein half jaar mijn eerste lessen Latijn, Frans, liturgie en zo bij de "Rooi Harten" van hun eigen mensen - en dat waren ten dele óok jonge paters die op de nominatie stonden voor de missie. Twee van hen nu waren lieden die ook op jouw prent-lijstje voorkomen, realiseerde ik me - toen je schreef "Als ze nog zouden leven..". Pater Grol gaf ons Frans, en pater Bevort - die ons Latijn gaf - was bovendien onze klasse-leraar. En sinds vorig jaar, toen ik wegens de Open Klooster-dag na ruim zestig jaar weer door die kloosterpoort daar ging, weet ik dat ze beiden dood zijn, en begraven op hun toch knusse kloosterkerkhof. Het was een merkwaardige sensatie om daar bij hun graf te staan mijmeren, - levend en wel - waar trouwens temidden van hele rijen collega's nog vijf andere docenten-van-toen langdurig lagen te zwijgen.Ik herinnerde me zelfs nóg een stel liedjes die wij van onze klasse-pater geleerd hebben (waaronder het Poolse volkslied!) al gaf het natuurlijk geen pas om die daar nu te hunner memorie hardop te gaan zingen."
De tweede reactie is ook tamelijk persoonlijk van aard. Ze komt van de medebouwer van het werkstuk dat we op de missietentoonstelling GEO in 1949 ingebracht hebben, namelijk mijn broer Piet. Ook uit zijn reactie citeer ik een paar stukjes:
Tot zover de reacties deze week. Alle reacties blijven natuurlijk welkom. |