CuBra
Inhoud Devotie- prenten
Inhoud De Croon
Home
Speciale bijdragen
Rijk rooms leven

CuBra rubriek van Gerard de Croon

U kunt reageren

Klik hier om een e-mail te verzenden 

Gerard de Croon

Devotieprentjes in woord en beeld - reacties van lezers

Reacties op aflevering 80 - Gaat en onderwijst

 

De aflevering over het eenvoudige prentje met de afbeelding van het St. Pietersplein aan de voorkant en een lijstje met 15 namen aan de achterkant blijkt bij sommige lezers nogal wat herinneringen opgeroepen te hebben.

Er kwamen ( positieve) reacties binnen van drie lezers. Ik waardeer hun reacties zeer. Van deze reacties leken me er twee interessant genoeg voor een algemener publiek.

 

Ik citeer eerst een deel uit de reactie van Ed Dalderop:

 

"(…..) Dat ik je tóch even mail, komt omdat ik me in twee opzichten toch wat meer persoonlijk betrokken ervoer bij je onderwerp. Het eerste is dat ikzelf in 1950 lopend en liftend naar Rome geweest ben, en dat zo'n foto van het toenmalige Sint Pietersplein me als het ware meteen daar even levend neerzet. Ik heb je geloof ik mijn nogal omstandige reisverslag daarvan wel eens laten lezen. 

Maar het tweede is nog wat levendiger. Toen we in 1944 bevrijd waren had ik al een paar maanden voor het eerst afgereisd moeten zijn naar het Capucijnen-seminarie, maar dat was toen natuurlijk nog niet doorgegaan. En omdat dat toen net zo gold voor meer dan honderd andere Tilburgse seminaristen van allerlei ordes of congregaties, besloten de MSC-mensen om in afwachting van de algehele Bevrijding al die jongens een "nood-seminarieprogramma" aan te bieden in hun klooster aan de Bredaseweg. Zodoende kreeg ik ruim een klein half jaar mijn eerste lessen Latijn, Frans, liturgie en zo bij de "Rooi Harten" van hun eigen mensen - en dat waren ten dele óok jonge paters die op de nominatie stonden voor de missie.

Twee van hen nu waren lieden die ook op jouw prent-lijstje voorkomen, realiseerde ik me - toen je schreef    "Als ze nog zouden leven..".

Pater Grol gaf ons Frans, en pater Bevort - die ons Latijn gaf - was bovendien onze klasse-leraar.

En sinds vorig jaar, toen ik wegens de Open Klooster-dag na ruim zestig jaar weer door die kloosterpoort daar ging, weet ik dat ze beiden dood zijn, en begraven op hun toch knusse kloosterkerkhof. Het was een merkwaardige sensatie om daar bij hun graf te staan mijmeren, - levend en wel - waar trouwens temidden van hele rijen collega's nog vijf andere docenten-van-toen langdurig lagen te zwijgen.Ik herinnerde me zelfs nóg een stel liedjes die wij van onze klasse-pater geleerd hebben (waaronder het Poolse volkslied!) al gaf het natuurlijk geen pas om die daar nu te hunner memorie hardop te gaan zingen."

 

De tweede reactie is ook tamelijk persoonlijk van aard. Ze komt van de medebouwer van het werkstuk dat we op de missietentoonstelling GEO in 1949 ingebracht hebben, namelijk mijn broer Piet.

Ook uit zijn reactie citeer ik een paar stukjes:

 

"(….)  Fijn dat we toen in een wereld leefden waarin we nog konden genieten van wekenlang knutselen aan een fantasiegebouwtje wat het kerkje toch was. Ik weet het nog goed vooral de grote letters GEO, her en der in de school vermeld. Ik meen dat ons kerkje nog even in een klaslokaal stond opgesteld. Ook herinner ik me een zekere gezamenlijke trots t.a.v. het resultaat, wij gloeiden van trots. Misschien dat we zelfs gekookte aardappelen gebruikten die na stukwrijven een plakkerig mengsel gaven om mee te lijmen, een potje gluton zal te duur zijn geweest. Maar vermoedelijk was het toch behangplak waarmee we het karton en papier plakten. Het gekleurd zijn van de ramen in het kerkje staat me ook nog goed voor ogen maar of alle ramen doorzichtig waren dus voorzien van een soort snoepwikkels durf ik niet meer te bevestigen, we kregen ook te weinig snoep om aan die glanzend heldere snoepwikkels te komen. Misschien was het ook het papier wat gebruikt werd bij het maken van vliegers, maar we zullen er wel naar gestreefd hebben om "doorzichtig" te werken want dat gaf het mooiste effect. Er staat me voor dat wij er nog iets mee verdiend hebben, was dat een tennisbal of een marsreep... ? "

 

"….Terug ook even naar het prentje van MSC, op de lijst met 15 namen staat ook pater Grol, ik kan niet zeggen of dat de 'Grol' is die wij als klasseprof hadden. Wat wel bijgebleven is de naam van pater Bevort, die was toen ik in dat klooster was net vertrokken naar Brazilië, pater Grol schreef zijn naam op het bord, dan konden wij hem een brief sturen en dat was:  pater  E. Befort, adres 492 Rua Barao, Jacarepagua, Brazilië. Ik vond een en ander zo uitheems dat ik het adres altijd heb onthouden en Bevort met een F. Van pater Bevort woonde geloof ik ook familie in het stuk van het Geitenpark naar de brug vh Lijnsheike naast de villa vd fam Schoenmakers. Ik denk dat het adres van pater Bevort in Braz. ook het adres was vd MSC-concregatie in dat land. "

 

Tot zover de reacties deze week. Alle reacties blijven natuurlijk welkom.