CuBra
Inhoud Devotie- prenten
Inhoud De Croon
Home
Speciale bijdragen
Rijk rooms leven

CuBra rubriek van Gerard de Croon

U kunt reageren

Klik hier om een e-mail te verzenden 

Gerard de Croon

Devotieprentjes in woord en beeld - 36

Elke week een aflevering

De koningin van de rozenkrans - deel 3

St. Catharina van Siena

Vandaag de derde en laatste aflevering over het hierbij afgebeelde prentje.

Eerst een opmerking die niet relevant is voor de rest van deze bijdrage, maar die ik toch even kwijt wil: aan de halsversiering van Maria hangen gouden letters die het woord ROSARIO vormen. Je hebt wel een vergrootglas nodig om dat vast te stellen.

De vrouw bij wie Maria hier - haast achteloos - de rozenkrans in haar hand laat glijden is Catharina ( Benincasa) van Siena. Ze leefde van ca 1347 tot 1380 en was (dus) geen tijdgenote van Dominicus, de knielende man links. Ze draagt het habijt van de derde orde van de Dominicanessen, witte tunica met sluier en een zwarte mantel. Ze staat bekend als een christelijke mystica die in haar leven vele visioenen kreeg. Dat begon al toen ze zeven was. Ze kreeg ook al vroeg in haar leven te maken met het lijden: verscheidene broers en zusjes stierven in pestepidemieën. Zij wijdde zich aan de verzorging van zieken en het ondersteunen van armen.

Ze was zeer betrokken bij de maatschappelijke ontwikkelingen van haar tijd en ze speelde een grote rol bij de terugkeer van de paus naar Rome vanuit Avignon.

In de al eerder genoemde visioenen ziet ze zich op mystieke wijze actief in verscheidene situaties. Zo treedt ze b.v. tijdens een visioen in het huwelijk met Christus en kiest ze bij een ontmoeting met de Verlosser voor een doornenkroon en niet voor een gouden exemplaar. Bij een bezoek aan een kapel in Pisa in 1375 kreeg ze een visioen van stralen die op haar neerdaalden vanuit de wonden van Christus. Sommigen beweren dat ze daarna ook de wondetekenen van Christus droeg, maar andere bronnen ontkennen dat.

Vaak wordt ze in verband gebracht met de op het prentje afgebeelde gebeurtenis, hoewel er geen goede argumenten voor zijn. Kunstenaars volgden waarschijnlijk hun gevoel en schilderden haar graag als vertrouwelinge van Maria, die het – net als Dominicus - verdiende een rozenkrans te krijgen uit de handen van de Koningin van de Rozenkrans.

Catharina was niet zuinig met vermaningen, eisen en opwekkingen die ze richtte aan pausen, koningen en bisschoppen. Zelfs God spaarde ze daarbij niet. Ze had daarbij een simpele en kennelijk doeltreffende uitspraak tot haar beschikking: "Voglio!" ( Ik wil het.)

Catharina is gestorven in Rome. Ze liet vele brieven en gebeden na en ook een tweespraak, een Dialogo, getiteld Libro della divina provvidenza uit ca 1377.

Haar beenderen hebben hun laatste rustplaats gevonden in de kerk Santa Maria sopra Minerva in Rome. Ze werd in 1461 heiligverklaard en tot kerklerares uitgeroepen in 1970. Paus Johannes Paulus II riep haar in 1999 uit tot patrones van Europa.

Dan is er nog de vraag over de twaalf sterren om het hoofd van de Maagd en haar kind. Deze hebben waarschijnlijk betrekking op de twaalf stammen van Israël. Ook in onze tijd ( 2006) is dit nog een sterk symbool getuige het volgende citaat dat te vinden is in een website waar de Da Vinci Code uitvoerig wordt besproken.

"De Europese vlag, een cirkel met gouden sterren in een blauwe achtergrond, is niet alleen het symbool van de Europese Unie, maar ook van de eenheid en de identiteit van Europa in bredere zin. De cirkel van gouden sterren staat voor de solidariteit en de harmonie tussen de volkeren van Europa. Het aantal sterren heeft niets te maken met het aantal lidstaten.
Volgens de officiële uitleg van de EU is het cijfer twaalf een symbool van perfectie, volledigheid en eenheid. Bijbelkenners weten dat het cijfer twaalf herinnert aan de twaalf stammen van Israël en aan de twaalf apostelen . "(Bron NOS)

 

Bronnen:

Hall’s Iconografisch Handboek – Leiden 2003/ De heiligen – Amsterdam 2002 / de websites http://www.eqgen.nl/html/da_vinci_code.html) en www.katholieknederland.net/ ( afb. 2)