INHOUD DD
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

PRINT PAGINA
 

DD = Dames Dubbel (Geux en Koogje)

 


GEUX:

 

LINKS- OF RECHTSDRAGEND

 

Vertelde jij vorige week dat: het richtingsgevoel bij jouw vriendinnen in erbarmelijke staat verkeert?

Ik reis half Europa door, beland altijd exact waar ik wezen moet – of kom in ieder geval aardig in de goede richting – dat is geen enkel probleem.

Maar, hulde aan de vriendschap - ik kan het hier rustig toegeven, ik heb ‘het’ met richting aanwijzen.

De liefste rijdt bijna automatisch naar rechts, wanneer ik beweer dat we hier linksaf moeten.

En volkomen terecht. Meestal beperk ik me tot het gebruik van de wijsvinger, je hebt die tenslotte niet voor niets, het is ook niet echt handig, maar wel een stuk veiliger en zeker doeltreffend.

Kaartlezen? De landkaarten die in onze bolide rondzwerven, kunnen de hoeveelheid enthousiast verspreid asfalt en beton niet bijbenen.

Vandaar dat wij vaak op onze ‘routes touristiques’ geconfronteerd worden met wéér een nieuwe snelweg.

Bovendien staat alles wel zo verdories klein aangegeven op zo’n plattegrond: mijn leesbril trekt dat niet!

 

Politici zijn de weg kwijt Koogje? – regeren is vooruitzien, dat mag men aannemen.

Maar ik zou het niet doen.

Omdat één wethouder naar de hoeren gaat, gaat het land naar de haaien? Welnee! Volgens mij loopt alles al veel langer, cokesnuivend en borrelend langs de Rode Draad.

Er is nu één wethouder geweest, die er openlijk voor uitkomt.

Waarbij mijn oprechte deelneming uitgaat naar het gezin O. te Amsterdam. Het zal je Pa maar wezen: zit m’n jasje goed, zit m’n dasje goed, vader gaat op stap! Kun je nagaan, wat ze op school de kinderen naroepen. Kinderen zijn hard…

Met zijn werk, overwerk, of zijn netwerk, of iets met netkousen, had de wethouder een innige relatie.

Logisch, dat hij er alles instopt, wat hij voor zichzelf de moeite waard vindt.

 

Ik moet zeggen dat ik het vrij onsmakelijk zou vinden, om in een café dergelijke ontboezemingen aan te moeten horen en columniste Heleen v. R. is dan ook niet mijn type collega. Dat was ze al niet.

Ik heb haar ooit gezien met een boekpresentatie, gehoord meer, en de fantasieloze ranzige inhoud van haar privé-leven en schrijversgeest gaf mij niet de indruk dat ik óóit een boek van deze mevrouw wilde lezen. Ik geloof dat haar man de programmering van SBS6 opgeilt.

Het is dus een enig stel. Een enig stel: waar ik geen borrel mee zou willen drinken, nog geen pindanootje vanuit hetzelfde schaaltje zou willen eten. Ook niet, na een gortdroog Nationaal Dictee.

 

Rob O. is n i e t schuldig aan hoerenloperij, hij verkeert in het gezelschap van dagelijks duizenden anderen. Er is een heel leger hoerenlopers op de been.

Prostitutie is gelegaliseerd in Nederland, en beide partijen weten waar ze zich aan moeten houden.

Nee, Rob O. heeft zich schuldig gemaakt aan leugen en bedrog – had hij van begin af aan heldhaftig openheid van zaken gegeven, dan was hij waarschijnlijk nooit tot het wethouderschap gekomen. Want dat is toch een job in de categorie "fatsoensrakkers", "van onbesproken gedrag", en "de dominee, de dokter, pastoor, generaal". O. is ook arts, nóg een carrière aan de wilgen…

 

Wat deugt er dan niet?

Ik denk dat de clou zit in de contracten en niet in de contacten.

Contractueel heeft een wethouder, en niet alleen een wethouder, een aantal verplichtingen en dat schept onbeschreven beeldvormende verwachtingen in een samenleving.

Bij een echtgenote, bij zijn kinderen, een partijraad, bij de Burgervader, en bij de patiënten uit een huisartsenpraktijk. Maatschappelijk haal je natuurlijk wel heel wat kritiek op je nek, wanneer je beweert dat je wel eens de neus ophaalt voor een lijntje coke en pornosites bezoekt op je PC van de zaak.

In een dikbetaalde baan met een voorbeeldfunctie van openbaar karakter kom je niet klaar met de bewering, dat het een ‘privé’ aangelegenheid is. Had het dán ook allemaal privé gehouden.

O. heeft het, loopt er achteraan, en is het - helaas: de lul.

Hij had beter moeten en kunnen weten.

 

Of een ‘brave’ huisvader, als machinebankwerker - of de Joris Goedbloed die de worsten vacuüm verpakt bij Unox zich wél op de tippelzone of gedoogde afwerkplek mag begeven? Dat zou u aan hen en hun achterban moeten vragen.

 

Nog veel verder van het pad, is het kind dat de leraar door het hoofd schiet.

Blijf de voorvallen maar opnoemen: allemaal de weg kwijt of van het pad af, in een baan om de aarde, op een andere planeet.

 

Nu het sneeuwt, zijn de wegen wit – precies zoals markeringsstrepen. Alles wit, chaos alom.

Het wintert vakkundig in Nederland…


Terug naar begin van de pagina

 

Reactie aan DD mailen? Verstuur uw bericht door HIER te klikken.