|
|
DD = Dames Dubbel (Geux en Koogje)
ASIEL
KOOGJE:
Ik zou deze week niet graag in de schoenen staan van de rechters die moeten beslissen: wie er weg moet en wie mag blijven. Bah, wat een rotklus. Gaan ze écht wikken en wegen? Of gaan ze gewoon af op de droge feiten? Wie kan nu bepalen, welke situatie waarin de mensen zich bevinden schrijnend genoeg is en welke situatie er nog wel mee door kan, of voor wie er werkelijk geen vuiltje aan de lucht is?
Ik vraag me af, of deze schrijnende ‘gevallen’ een gezicht hebben, voor rechters. Of wordt de genadeloze beslissing genomen via het dossier, van al die duizenden vluchtelingen/asielzoekers?
Dat zou het hen wel een tikkeltje makkelijker maken.
Men houdt asielzoekers al jaren het zwaard van Damocles boven het hoofd. Is dat geen Tantalus kwelling? In mijn ogen is het wreed, en daardoor zou een beslissing nemen in zulke kwesties – voor mij - echt ondoenlijk zijn.
Ik ga er altijd van uit dat mensen niet zomaar hun vertrouwde omgeving achter zich laten.
Bied ze dan ook een veilige haven, geef ze rust en ga dan met ze aan het werk. Maar laat ze niet jaren achter elkaar nietsnuttend ronddolen. Ze mogen niet werken. Ze mogen amper naar school. Of worden in een soort gevangenis gestopt, waar ze mogen wachten: op uitzetting.
Ze moeten wachten…en als ze gewacht hebben dan wordt hun verteld om nog eens te wachten en vaak gevraagd: vooral af te wachten. Dat vind ik respectloos. Dat doe je een medemens niet aan.
Ik ben heel blij dat heel veel Nederlanders tegen het beleid ageren en het opnemen voor deze mensen. Dat maakt mij toch weer een beetje trots op mijn Mede-landers.
Als ik zo terugkijk in de geschiedenis, dan vraag ik me af: of wij überhaupt wel buitenlanders in ons land willen hebben?
Hebben wij ons dit ook afgevraagd, toen wij onuitgenodigd Indonesië voor 400 jaar hebben bezet? Toen wij, Nederlanders, bekend stonden als de grootste mensenvervoerders - lees, slavenvangers?
Wij zijn er in onze arrogantie zelfs niet voor teruggeschrokken om onze rijkdommen te verwerven via moord en onderdrukking.
Net zo koud en kil als wij toen in die landen opereerden, zo koud en kil wordt door onze politici het asielbeleid uitgevoerd. BAH !
GEUX:
Eej, allee Koogje – wè zedde gij ineene sirjeus? Wen gròòte vraogstukke slingerde gij op men bildschèèrum. En ze zen zo gròòt, desse oan alle kaante neffe ut formaot van men leptop valle.
Dees is zwaore kost: dees is peestaamp Koogje, ùitgebakke zult en zwoerdjes spek, meej un vol diep bord rijstepap toe! Zwaor op de maog…en meej men leptop, is ’t ok zwaor op men schòòt! Vurwochte gij dè ik daor ammel aantwörde op kan vurzinne? Neej toch war?
Want dees zen wel hil veul aaier, veur in un piep-klein herse’penneke!
Gij bedoelt mee bùitelaanders, zeker nie un Sinterklaos? Neej, dè docht ik al…
Ook ik ben blij, deze week - geen rechter te zijn. Ik hou al helemaal niet van jurken in de winter en zo’n plooibef te moeten dragen, daar moet ik niet aan denken.
Natuurlijk laten mensen niet ‘zomaar’ alles achter, om duizenden kilometers verderop een nieuw leven te beginnen. Tussen ‘zomaar’ en
‘zomaar’ zitten echter aanwijsbare verschillen en het kaf van het koren scheiden, is een niet eenvoudige taak. Zolang een ‘generaal pardon’ voor de huidige populatie al-lang-verblijvende-asielzoekers in Nederland niet doorgevoerd kan worden, en het ziet er in de verste verte niet naar uit dat dit nog staat te gebeuren – zal men toch iets aan de andere schrijnende uitzichtloze situatie moeten doen. Ik weet trouwens in de verste verte niet, wat de consequentie is van een algehele permanente verblijfsvergunning voor 26.000 asielzoekers? Jij?
Als het goed is, leren we vanuit de geschiedenis – hoe het niet had gemoeten, het nooit had mogen gebeuren en in grote lijnen l e r e n we dat ook. Al moet er héél wat water naar de zee, voor er spijt kan worden betuigd. En voordat wij, opnieuw, erger trachten te voorkomen. Niemand kan met terugwerkende kracht vergoeden, wat eens afschuwelijk is misdaan. En je hebt groot gelijk als je bedoelt dat ‘men’ in ieder geval dat woord -spijt- vaker zou moeten noemen.
Véél Nederlanders hebben gedurende vier eeuwen bezet Indonesië, een tergend langzaam leeggeroofd Suriname en tijdens andere koloniale onderdrukkingen zich oprecht afgevraagd of dit nu wel zo nodig moest. Zich ook afgevraagd, of je mensen in het ene werelddeel als dieren moet vangen, naar een ander werelddeel moet verschepen – om ze daar, of onderweg, te verkopen als handelswaar. Blijkbaar is ‘je alleen iets afvragen’ nooit genoeg geweest, of verkeerden de afvragers nooit in grote getale in die cruciale machtspositie – waar het iets uitmaakt, of men zich iets afvroeg.
Dat kun je gerust vertalen naar hier en nu.
V r o e g e r & ‘wij Nederlanders’ is een redeneertrant die - in één zin, zich bij mij moeizaam als argument aandient. Ik ben geen P. Pilatus, maar de eeuwenlang opgebouwde bevolkingsschuld als actuele verantwoordelijkheid op mijn nek te nemen? Dat gaat niet.
Waarmee het niet verdwijnt! Opdat wij n o o i t vergeten…
Dat Mede-landers en (petit) masse de straat op gaan, is een positief signaal van betrokkenheid. Kerken houden hun deuren open- zovér zij kunnen. Particulieren bieden onderdak en geven financiële steun. Mensen laten zién, visualiseren publiekelijk, openbaar en in burgerlijke ongehoorzaamheid collectief dat: zij zich iets afvragen. En dat is altijd beter dan ervan wakker liggen, want dat is hetgeen het minst bijdraagt aan een oplossing.
Ik kan oe nie gerust stelle, dè WIJ, meense - ut oot beter gaon doen. Mar dè wieste gij al wel…
Zeg, ge kekt toch nie naor de Europeese mir-jaore begroting hè? Degge men daor volgende week wir ammel aorige vraoge over gaot stelle? Oh, gelukkig mar….
Reactie aan DD mailen? Verstuur uw bericht door HIER te klikken.