|
|
DD = Dames Dubbel (Geux en Koogje)
GEUX:
(een
uitgelekte column…*)
LODEWIJK
In
de envelop van de vakbond vind ik een treinkaartje, dat mij op 2 oktober
kosteloos vanaf het dichtstbijzijnde station naar het Museumplein in
Amsterdam kan transporteren.
Wat moeten wij daar met z’n allen gaan doen?
Protesteren!
Protesteren, want: Nederland
verdient beter!
Of héél Nederland beter verdient – lijkt mij sowieso de
vraag. Héél Nederland verdient misschien dan wel beter, maar slechts
een klein gedeelte van die beter verdienende Nederlanders – krijgt
ook werkelijk meer en hééft het daarom inderdaad beter dan de rest.
Lodewijk
heeft zelf de oproep ondertekend. Hij wil dat ik persoonlijk dwars voor
alle kabinetsplannen ga liggen. Lodewijk weet vast, dat ik in omvang ben
toegenomen…
Lodewijk vindt dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met
bezuinigingen in onderwijs en gezondheidszorg, maar vooral met het
snijden in de sociale zekerheid.
WW, WAO en prepensioen zijn na het graatloos fileren alleen nog rijp
voor amputatie.
Het Kabinet wil namelijk overal vanaf – ‘t is uitverkoop, korte pijn
– in de plee en wég ermee.
Minister
Maria heeft na de exorbitante herinrichtingskosten van haar ministerie
en de niet-toegestane maar toch uitgekeerde bonussen aan haar ambtenaren
dan eindelijk toch de hand op de knip weten te houden. Daarom
gaan eerst collegegelden omhoog en roept de staatssecretaris dat volgens
hem, daardoor geen student minder colleges zal gaan volgen.
Maria gelooft: in het CDA, in God (mag ik aannemen), en vervolgens ook
nog in sprookjes.
Het is allang duidelijk dat zoiets als het tweede fase onderwijs een
verkapte bezuinigingsmaatregel betreft. Nóg liever wil het ministerie
van O & W u en mij wijs maken, dat het middelbaar onderwijs op deze
manier beter aansluit op HBO en Universiteit. Voorts gaat men door met
inkrimpen op speciaal onderwijs, stopt de ondersteuning voor
achterstandskinderen, wég PC privé project – maar dat laatste komt
van een ander ministerie en niemand ziet dat het één met het ander te
maken heeft…
Selectie,
noem ik dat – e c o n o m i s c h e
selectie.
Hoe het ouders (en alle scholen) op veel extra kosten jaagt, want
iedereen wil tenslotte de allerbeste toekomst voor zijn kind, daar hoort
u niemand over?
‘Vroeger’ was dat héél gewoon. Kinderen van Middenstanders in het
overwegend Katholieke Zuiden gingen naar de middelbare school, heel
typisch betrof het ook de gezinnen die in aantal niet boven het
kindertal van maximaal vier of vijf uitkwamen.
In grotere gezinnen was het goed mogelijk dat er één of twee naar het
seminarie vertrokken – maar van een echte vrije keuze was daar veelal
geen sprake.
Van vrije meningsuiting trouwens ook niet.
God werd er voor van alles van het kruis afgebeden, dat wel. Mocht dat
niet helpen, dan bleef er altijd nog de mogelijkheid om het aldus
gevraagde te kopen. In Heilige missen en Aflaten.
Had
men als ouder van een groot gezin, behalve de voortplantingsdrang –
dan ook nog het brein van een konijn? Welnee: maar het viel allemaal zo
lekker makkelijk samen. Dom
en arm, arm en dom.
Ik
dacht dat we dat gehad hadden, maar nee – het gaat weer precies die
kant op. Dit keer zonder de voorzienigheid van de Heer, wiens blije
vrijvertaalde boodschap u al eerder met liefde naïef hield – de Staat
houdt u nu met evenveel liefde arm genoeg om ook maar iets wijzer te
worden.
Leuker kunnen ze het, nog steeds vervelend, écht niét maken.
Zalm
beweert en bezweert al langer -met de hand op het hart-, dat de
economische malaise niets te maken heeft met de invoering van de Euro. Nee, natuurlijk
niet! Het heeft ook niets te maken met een nieuwe munt, maar met het
feit dat de burger zich verkeerd voor laat rekenen.
‘U moet niet steeds alles blijven vermenigvuldigen met 2.20, om zo aan
uw vertrouwde Gulden vast te houden, de Gulden bestáát niet meer!’
roept men u Eurogeil toe, maar ik wil u aanraden om het toch maar nog
even realistisch vol te houden.
Uw inkomen is namelijk wél gedeeld door twee punt twintig. Vandaar dat
minima massaal verdrinken in debetstanden en makkelijke leningen af
(moeten) sluiten.
Och, vermenigvuldigt u het inkomen van het Staatshoofd voor de grap eens
met hetzelfde getal en u realiseert zich dat we gezamenlijk toch wel
heel veel geld uitgeven aan de Majesteit. Dat wordt lachen, hebben we
samen tóch nog een te dure hobby, terwijl er bij ons geen
golfclubs in de gang staan.
Ik weet wel waarop ik wil bezuinigen. Ik hoor van Zalm dat hij aan een
uurtje per dag, ter vervanging van de MP, voldoende heeft. Nóg iets,
waar we met gemak creatief aan kunnen knutselen…
WW
en WAO zijn grote vraagstukken, grote kostenposten – hete hangijzers.
Maar wanneer men de inkomens van de minima nóg verder ontmantelt met
eigen premies voor vanallesennogwat, dan resteert er zelfs met de
grootst mogelijke moeite absoluut geen eurocent om, middels free
enterprise, de sociale gaten – voor de minima - te dichten.
Dweilen, met de kraan wijd open…
Op
bezuinigingen binnen de Gezondheidszorg moet u mij niet aanspreken. Dan
raak ik helemaal niet meer uitgeschreven en uitgejankt. Over verspilling
binnen de zorg eveneens geen woord, want dan spuw ik VUUR. Over
salarissen in de zorg (voor de werkvloer): geen letter, geen letter
alstublieft.
Haal een emmer! Vernieuwingen, beroepsverbreding, maatschappelijke
ombuigingen, ontschotting van de zorg, normalisatie: blwaaagh! Nekbrekenende
voetangels en klemmen.
Maar
goed, stel:
Stel,
u
bent geen minister met loonsverhoging in het verschiet – geen
multinational, géén lid van het kader, u heeft geen commissariaten en
uw bloed is gewoon rood. Dat kán, je hebt van die mensen….
Stel,
u heeft de eindstreep van de arbeidsmarkt toch nog onverwacht gehaald
– u heeft voor uw kinderen een leuke scholing kunnen bekostigen (uit
eigen mond gespaard), uw levensverlengende medicatie op tijd ingenomen
en het ‘eigen risico’ allemaal met harde munt betaald, u hebt alle
zakkenvullers van zoveel Kabinetten overleefd, twee Majesteiten zien
komen en zien gaan, u denkt dat u na vijfendertig/ veertig
arbeidsjaren eindelijk de pannen erop kunt gooien? M
i s !
Dat
men bij uw verscheiden op uw, pak weg, achtenzestigste levensjaar, nét
zo goed en wel héél
E
c o n o m i s c h e selectie.
Ach
Lodewijk: please, beam me up!
(En
mocht ene Wouter nog steeds op zoek zijn naar ‘vrouwen, met
bestuurlijke ervaring’?
Midden
Brabant, 1 oktober 2004.
Beste
Bos,
Ik
ben geen lid van uw, of enige andere, partij – en ik bestuur
werkelijk van alles: een fiets (45 jaar), een auto (31 jaar), ons gezin
besturen wij vanuit een duobaan (21 jaar), op mijn huidige werkplek
‘besturen’ wij zo veel mogelijk
in teamverband (2000 tot heden – werkzaam in een
nonprofitsector vanaf 1971).
U kunt
mij bellen of mailen, graag via onderstaand adres. Makkelijker
kan ik het u niet maken.
p.s.
Dat het trouwens ooit uit uw partijkoker is gekomen, dat tweede fase
onderwijs! Was dat niet een ideologische oprisping van Jaques Wallage
– nou, over dát soort dingen, daar moeten wij het dan eerst maar eens
rustig over hebben.
Met
vriendelijke groet,
GG.,
Dames Dubbel – www.CuBra.nl
*Deze
column is geschreven voorafgaand aan de algemene beschouwingen.
Op
een of ander manier is er dus een informatie-lek? Of wordt mijn laptop
getapt door de AIVD? Alle kruiskopschroeven inmiddels uit de muur
gedraaid…
Regeringspartijen zwakken de Kabinetsplannen af.
Doorgestoken kaart? Schijnbewegingen?
Terecht hoorde ik de opmerking dat Dhr. Zalm toch echt niet moet denken
dat Nederland van plan was vanwege de grijze kentekens de straat
op te gaan!
Amsterdam: 2 oktober - 14.00 uur – Museumplein –
u
kunt mij herkennen aan de gele driehoekige sticker….
