|
|
G E M M A G E U X
|
Johan,
Hoe graag had ik ook maar iets weg van Jace van de Ven… Niet zijn baard, die zou mij vast misstaan. Maar oh zo graag zou ik een sprankje van zijn talent over willen nemen, om in enkele woorden het verdriet van een hele gemeenschap te verwoorden. Jij zou trots zijn op je Tilburgse Stadsdichter! De juiste man op de juiste plaats. Hoe graag had ik niet een keer met je in de kroeg gezeten, om die ijzersterke jongenslach te zien doorbreken boven een glas bier – maar je had het al zo druk. Altijd als de juiste man, op de juiste plaats…De Tilburgse stadsdichter en alle Tilburgers zijn trots op jou!
Op de achterpagina van de avondkrant staat een heel klein stukje, geschreven door Maartje Wortel in de rubriek IK@NRC.NL, dat ik graag met je wil delen:
Got Life!
Keihard brul ik mee met de muziek. Ain’t got no/ I got life van Nina Simone. Buiten doet de zon haar best. Ineens worden al mijn gedachten verstoord door iets wat ‘I háve got’: de telefoon! Mijn moeder. Als ik oma nog levend wil zien moet ik nu komen. Daar ligt ze. Niemand weet wat ze ziet, wat ze denkt. De familie eromheen kijkt elkaar een paar keer versteend aan als ze stopt met ademen. Mijn broer pakt haar hand. "Het is goed om te gaan vandaag, oma. Dan reis je niet alleen, maar met Johan Stekelenburg." Een tante kijkt verschrikt op: "Maar ze was helemaal niet voor de PvdA." Ineens opent oma haar ogen en zegt: "In het rijk der doden doet dát er helemaal niet toe!"
(En lieve Maartje, lieve Heleen, lieve Tilburgers, van God ben ik niet zeker – mijn hoop is eenvoudig gevestigd op het hier en nu. Stiekem gok ik voor later altijd nog liever op Pietje Perrini: Pilsje? Of liever een Trappist, Johan? Komt voor elkaar. Advocaatje/slagroom/klein lepeltje? Wat? Ook een Trappist voor Oma? Mét? Dat kan! Tafeltje schaduw, of willen jullie een tafeltje in de zon? Kom maar… kom…viene...)
Johan (en Oma van Maartje), geniet van de muziek, hoor: Nina zingt…?
mijn mond is stom, mijn handen leeg, er zijn al zoveel woorden gezegd en geschreven, enkel wiegen op het ritme van het leven is, wat blijft
Ai Maestro, molta musica...ancora... |
Hieronder kunt u uw reactie mailen naar Gemma.