Omdat het deze week herfstvakantie is in Zuid-Nederland,

heb ik alleen een koekje voor u uit de ‘oude trommel’.

De verhouding ligt echter nog precies hetzelfde,

en dus blijft het onderwerp

actueel…

De liefste is verliefd… al jaren.

Op een ander… de Godin.

Ik kan niet in haar schaduw staan.

Ze heeft de arrogante allure van een topmodel en is tegelijkertijd, wat men in de volksmond

‘een lekker stuk’ noemt.

Niet alleen mannen, iedereen kijkt haar na als ze voorbij komt.

Dat weet ze, je kunt het aan haar zien.

Ze beweegt zich dan nog nadrukkelijker en lijkt met haar strakke derrière haar tempo te vertragen. Koket, erotisch, met stijl en klasse.

Ze verplaatst zich met een gracieuze souplesse.

Ze is buitengewoon loyaal, biedt hem alle ruimte en gunt hem luchtig een grenzeloze vrijheid.

Ze is amper dertig jaar en ziet eruit alsof ze niet van gisteren is.

Dat de tand des tijd ook aan haar knabbelt, is bij haar alleen maar positief.

Zij wordt steeds maar mooier in zijn ogen.

Haar maten zijn perfect. (zucht…)

Haar lichte ogen draaien behoedzaam met zijn bewegingen mee.

Overal waar zij gaat is zij om hem heen – als een zoete geur.

Op zijn levenspad, elke weg die hij gaat en iedere bocht daarbuiten.

Zij voelt precies aan wat hij wil en hij mag a l l e s bij haar.

Tous les jours, toutes les nuits, oh la la!

Dat voedt de liefde.

Zij lacht parelend tevreden naar hem op en hij mompelt: "Chérie", of fluistert "dommage…"

Vaak roept hij vertwijfeld le bon Dieu aan en zegt dat hij ook niet meer weet hoe het verder met haar moet. (Zij had laatst een kortstondige heftige liaison met een slotenmaker uit Calais, maar dat heeft hij haar allang vergeven.)

De liefste wil nog wel eens naar een ander kijken, uiteindelijk komt hij toch altijd weer bij háár terug.

Zij weet dat en ik weet het ook.

Ook de kinderen hebben notie van haar bestaan.

Zij kent ze goed, want zij laat zich onder geen beding als een smoezelige maîtresse wegmoffelen.

Welnee, zij laat zich juist overal met hen zien en ze gaat zélfs met hen op vakantie.

De liefste onderhoudt haar volledig en dat is iets waar zij zich helemaal niet voor schaamt.

Trots laat zij zich door hem huizen.

Met moderne geëmancipeerde ideeën heeft zij namelijk weinig op.

Daardoor kost zij hem klauwen en het beste is niet goed genoeg voor haar.

Ze heeft – heel vrouwelijk - wel eens geen zin, of hoofdpijn, of het koud, of iets anders zieligs.

Maar hij begrijpt haar, de l i e v e r d.

En, goh, ze drinkt ja, flink – maar hij lust zelf ook wel een Franse slok.

Dus ook dáár vinden zij elkaar in een tedere omhelzing.

De wereld om haar en hem heen verandert voortdurend, maar zijn Française schijnt onverstoorbaar dezelfde te blijven.

Zo knap… , zo mooi….

"Mijn vrouw begrijpt mij niet", gaat hier niet op.

Ik begrijp hem namelijk wél en gun hem ruimhartig zijn overspel met haar.

Als ikzelf een vent was, zou ik het ook wel weten…

Kijk, in de eerste plaats ziet zij eruit als:

een auto,

ten tweede klinkt zij als:

een auto

en ten derde ruikt zij als:

een auto.

Dus is zij: een auto, en een auto is volgens mij slechts een auto, als het rijdt.