Het hele boek uit.

Voor u is het misschien niets uitzonderlijks, maar voor mij is het zo langzamerhand een waar wonder. Hebt u dat ook wel, dat u bij het vastpakken van de band al weet: dit is er zo-een, deze gaat meteen door het netvlies, rechtstreeks de hersenen in? En wilt u dan weten wat ik ermee doe? Ik leg zo-eentje weg. Even weg. En dat kan ook wel langer dan ‘even’ duren. Om meer lust te krijgen, en rust uiteraard. Want in een vol gezin, ontbreekt het daar wel eens aan. Net zo goed als ik mijn eten niet gehaast door mijn strot krijg, wil een beetje boek mijn literaire slokdarm niet gehaast passeren.

Zo heb ik altijd boeken naast mijn bed, die lees ik dáár. Boeken naast mijn stoel, lees ik ánders. Mag ik u even mee naar bed nemen? Ik heb ruimte genoeg: wij slapen riant en ik lig aan de kant van de vensterbank. Tussen het bed en de vensterbank zit veertig centimeter, maar daar hoeven we niet te slapen. U ligt mij niet gauw in de weg. Het gaat er trouwens niet om hoe ik lig of slaap, maar over hoe ik lees. Ik heb een stapel boeken op de vensterbank – die moeten nog. Ik heb een boek tussen het hoofdeinde van mijn bed en de muur. Dat boek ben ik aan het consumeren. Ik sandwich wel eens wat, boeken, maar u zult zo meteen begrijpen waarom dit geen succes is. Ik vergeet steevast de cijfers onderaan de pagina, daar waar mijn blik het papier verlaat. Want laat ik het maar opbiechten: ik val in slaap. Of lig soms tijden naar losse letters te kijken, waar ik geen woord meer van maken kan. Ik staar alleen. Tot ik bij tijd en wijle bedenk, dat ik toch naar bed ging om te lezen? Dan hervat het verhaal zich wel maar ontbreekt het mij aan vaart en voortgang. Het begint te haperen, omdat ik vergeten ben waar het staren nu precies begon. Dan begin ik maar opnieuw, een pagina terug, dat wil nog wel eens helpen. Of niet, en dan raak ik helemaal het spoor bijster. Omdat, u wilt het niet weten maar ik vertel het toch maar – ik de cijfertjes, jawel hoor…. weer eens verkeerd om in mijn hoofd heb zitten. Het resultaat is heel divers, van: ‘dit had ik toch allang gelezen’ tot, ‘wáár gáát dit in vredesnaam over?’. En o zo vaak kom ik niet veel verder als het openen van het boek. Het is echt waar, ik schuif mijn duimen tussen het papier – sla het boek open en bedenk ogenblikkelijk dat het niet gaat. De dag is om, het hoofd is veel te vol – of heerlijk leeg, dat kan ook. Ach, dan ben ik zo blij met de gedachte aan morgen. Want morgen wordt alles anders, nieuw, opnieuw…boek.

Een b l a d w i j z e r . Ik hoor het u denken, een bladwijzer. Heb ik. Verschillenden. En raak ze allemaal kwijt – stop hem onder mijn kussen aan de rechter kant – vind hem ‘s morgens ergens terug (boek allang dicht…) of leg hem, voor Morpheus mij gezellig overmant, wel tussen de bladzijden van het dichtgeslagen boek met de sneden naar beneden achter mijn matras. Als ik de volgende avond het boek bij de rug beetpak, is het eerste wat me tegemoet fladdert,… de bladwijzer! Een bladwijzer die klèmt dan – is ook een gouden tip, maar dat haal ik niet, echt niet. Gammel wijk ik wel eens van mijn vaste handelingen af en glijdt het boek uit mijn handen, en kunnen mijn vingers nog net het knopje van het bedlampje vinden. Lichte paniek de volgende avond, tot ik bedenk dat ‘het weer eens zo ver’ was. En toch, toch zijn er h e l e boeken die ik in mijn bed lees.

Anders is er altijd nog: de stoel! In de stoel ben ik wakker. Als ik niets meer hoef, alles is gedaan, of het is te negeren (werkt ook wel), dan kan ik lezen. En dat is als een vakantie zonder zware koffers. Aan tafel ‘lees’ ik wéér anders. Aan tafel lees ik die dingen waar ik iets mee moet: strepen, onderstrepen, berekenen, schrijven, herschrijven, onthouden.

Daartussen, tussen stoel en tafel, ontstaat dan zo’n zelfde dubbelspel als wat ik u vertelde van achter, naast of onder mijn matras – voor mij is het logisch waarom het ene naast de stoel ligt en het andere op (of in de buurt van) de keukentafel. En ik begrijp best, dat u er niet veel van snapt. Ik word er zelf ook erg moe van… (gaap). Waar ik schrijf?.. Nou, overal…en hier..