INHOUD GG
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

PRINT PAGINA
REAGEREN
 

G E M M A  G E U X

Van Kop tot teen

Het kwam mij ter ore, dat de leden van de CuBra-redactie nieuwsgierig zijn.

Dat siert de heren. Als je geïnteresseerd bent naar het culturele wel en wee van Brabant, is dat een niet te versmaden eigenschap.

Dat de interesse zich uitstrekt naar mij persoonlijk, ervaar ik als vleiend – dus mannen:

wat willen jullie nu precies weten?

Welke informatie, die niet tussen de regels leesbaar is, bevredigt jullie gedachten?

Waar wilt u, dat ik begin?

Hoorde ik iemand van jullie roepen: "Met wie is ze getrouwd, ìs ze wel getrouwd – we willen het weten!" Snoepers! Ja- ze is getrouwd. Ofschoon ik nooit zie wat daar de toegevoegde waarde van is. Voor mij misschien wel, maar wat zegt dat van jullie?

En dan het heftig commentaar op het vage fotootje, want je kunt er niet ‘alles’ op zien!

Dat was net de bedoeling – ik ben daar gek ja, geef ik mijn ziel en zaligheid bloot, denken jullie de rest er ook kostelijk en kosteloos bijgeleverd te krijgen.

Mooi niet, daar komt niets van in.

Katja Schuurman, Mevrouw Beatrix, en ik, we hebben net zoveel met elkaar gemeen als uzelf met K.S. en H.K.H. heeft. We moeten allemaal ons gat afvegen en horen op tijd de handen te wassen. En de enige keer dat ik nietjes van heup tot heup door mijn buik geslagen kreeg, gebeurde op acute medische indicatie – keurig, in een groot Brabants ziekenhuis. Ik heb daar nooit ook maar iets voor betaald gekregen. Mijn bikinilijn staat zo levenslang vast. Er kan geen tattoo tegen op. Er zijn, gelukkig -- geloof me -- helemaal geen foto’s van.

Mocht ik dus ooit Secretaris van Staat worden, zit ik geheid goed.

Alle eerder genoemde dames kunnen voor een beetje tabloid dik cashen, per sessie of volgens een jaarlijkse uitkering. Als het u oplucht, wil ik u wel vertellen dat dat bij mij nooit het geval is. Niet zal worden ook.

De camera en ik hebben niet eens een haat-liefdeverhouding.

Denk ik, in de spiegel kijkend - dat ik toch nog wel ‘iets’ heb, dan is het bevroren beeld onbarmhartig confronterend. De wetenschap dat alles wat ik erop smeer, geen effect heeft (of het zou op het brood moeten zijn) dringt zich dagelijks aan mij op.

U mist visueel helemaal niets. Echt niet.

Maar goed, wat houdt u verder bezig?

Borsten? – ja, goh, heb ik – ik ben er tevreden mee. Door de jaren heen zijn ze zo langzamerhand getransformeerd tot Pick-Wick verpakkingsmateriaal, maar als je creatief bent, schijn je daar toch hele leuke dingen mee te kunnen doen. (Heren, bibliotheek: hobby….)

Billen? - zijn ook aanwezig en zelfs voor slechtzienden duidelijk waarneembaar.

Hebben we nu de belangrijkste delen, die uw nieuwsgierigheid prikkelden, gehad?

Als ik het vanaf de kop even gauw op een rijtje zet, dan heeft u: mijn gedachten, mijn ringvinger, buik, borsten, en billen. Dat is al niet niks. Gaat u eens even thuis aan de gang, om te controleren of u dat ook allemaal heeft.

Zal ik u toch een toetje geven? Voor één keer dan? Een ander fotootje.

Maar daar moet u het dan toch echt mee doen…

Ligt u er maar niet wakker van. Welterusten.

 


Terug naar begin van de pagina

 

Hieronder kunt u uw reactie mailen naar Gemma.
Vul uw naam in:


Geef uw e-mail adres op:


Over welke column gaat het? (datum of onderwerp):


Uw opmerkingen:


 

 

Terug naar begin van de pagina