CuBra

INHOUD VAN DOOREN
HOME
AUTEURS
BRABANTS
AUDIO

Print  Pagina
 

Frans van Dooren leest vier van zijn gedichten in het dialect van Oss

Deze audio-opnamen zijn afkomstig van de cd bij het tijdschrift Brabants, nr. 2. Elke uitgave van Brabants bevat een cd met Brabantse teksten en liedjes. Voor meer informatie over dit bijzondere tijdschrift, KLIK HIER

BEDIEN ZELF DE KNOPPEN

Moedertaol

Ik weet nog hoe we in de kastanje klomme

en unne tak ervan durmidde brook.

Ik ken nog 't schuurke waor ik binnendook

toen ik die honde achter me aon zaag komme.

 

ik heur die steekwespe nog raozend bromme

toen ik mi munne stok in 't nestgat stook.

Ik vuul nog hoe de lucht nao regen rook

bè 't wòtter van de Maos waarin we zwomme.

 

Mar 't beste vuul en heur en ken en weet

ik nog hoe iedereen in 't stedje praotte

in unnen tongval zonder slapte of sleet,

 

en hoe de keinderkupkes in de straote

wirgalmden van een taal van lief en leed.

En och, waor hek dieje rijkdom toch gelaote ?

 

 

Bestaonsgrond

Ik zaag un winterkunnigske op un tekske

mi 't startje stel omhog uitbundig fluite,

en 't waar in zunne zanglust nie te stuite

en 'tjektjektjerre' gurgelde uitzun bekske.

 

't Zaat op un donker en beschaduwd plekske

zun ège van de wereld af te sluite

in 't dichte gruun van den klimop die buite

krullend omhogkrupt onder 't zinke dekske.

 

Toen ik dè vuggelke daor hurde en zaag,

zaat ik, vur dek ut wis, te prakkezere

over un vraog waorop ik tot vandaag

 

gin antwoord weet: Wa's nou te prifferere ?

Dek eiken dag unnen hersenschim naojaag

of zomar wà gao zitte kwinkelere.

 

 

Geluk

Wanneer we omlaag sjeejde vanaf den dijk

of in de spoorstrang salamanders vonge

of op de loswal of in 't laantje zonge

of mi mekaor voetbalden op de Bleik

 

of kupke keukelden onder den eik

of in de polder over slote spronge

en daorna muu gespuid op huis aon gonge,

da vuulden we ons as kunningskes zo rijk.

 

Mar 't beeld van diejen onbezurgden tijd

is zo uit oew geheuge weggeslete

en wà toen mooi waar, bende al lang wer kwijt.

 

Zogaauw as ge iets begrijpe kunt of mete,

is 't èrmoej troef, want 't is een vaaststaond feit

dè ge pas rijk kunt zijn dur niks te wete.

 

 

Drome

Waor is de tijd dè we aon de slootraand lage

en ombekummerd nao den hemel keke

en in de witte wolke verre streke

en schitterende luchtkastele zage ?

 

Waor is de tijd van de onbezurgde dage

toen alle dinge ons betoverd leke

en elk geluid, elk beeld vur ons een teke

kon zijn van zinsverrukking en behage ?

 

Toen waar alles rondum ons één groot wonder,

mar nou is 't wolkedek duk grijs en zwart

en zit de lucht vol bliksem en vol donder.

 

Zogaauw as 't leve zun geheim ontwart,

wordt alles kaol en koud. O wereld zonder

wermte en gevuul, o wereld zonder hart!