Brabants Licht - Hans Baijens
Urbex Avonturen

Wie de term  ‘urban exploring’ intypt bij Google, krijgt meer dan 11 miljoen hits. De allereerste hit betreft een definitie: ‘Urban Exploring, urbex of UE is het doorzoeken van producten van onze beschaving die voor de meeste 'normale mensen' niet toegankelijk zijn.’ Klinkt tamelijk abstract, ook al weet ik dat dat ‘doorzoeken’ vaak gecombineerd wordt met het fotografisch vastleggen van de ‘producten’.
Mede daarom vond ik het wel leuk toen ik bij het Tilburgse kringloopbedrijf La Poubelle - bladerend door een indringend fotoboek over het verwoeste Warschau van 1945 -  in gesprek raakte met een echte urban explorer. Hans Baijens (1985) is de naam. Ja, hij wilde wel wat foto’s opsturen van zijn ‘urbex avonturen’. En hij schreef er ook een korte toelichting bij.

‘Eigenlijk is het vrij moeilijk om aan mensen te vertellen wat je precies doet en meemaakt als je aan het over urban exploring hebt’, schrijft Baijens. ‘Het bezoeken en fotograferen van leegstaande gebouwen. Dat klinkt saai maar het begint al tijdens het zoeken van een locatie op internet. Dan begint het avontuur pas echt: kan ik het adres vinden, staat het er nog of is het gesloopt, kan ik er binnen komen, is het de moeite waard om te fotograferen, word ik niet betrapt of gestoord, zijn de foto´s gelukt?
Dit alles is urban exploring. De adrenaline gutst door je lichaam vanaf het moment dat je op de locatie aankomt en ebt pas weg als je weer buiten staat en klaar bent met fotograferen. 
Deze vorm van fotografie wordt steeds populairder maar heeft ook een aantal nadelen. Zo zijn we een keer naar Antwerpen gegaan met een stuk of tien locaties die we op internet hadden gevonden van andere fotografen. Van die tien was er nog één over die niet gesloopt of gerenoveerd was. Het was een prachtig klooster dat volgens verschillende bronnen al jaren leeg stond maar eenmaal aangekomen was er geen ‘normale’ weg naar binnen te bekennen. Urban exploring heeft een gouden regel en dat is: Take nothing but pictures, leave nothing but footprints’.

Baijens fotografeert nu een jaar of anderhalf. Het was bij de Goirlese fotoclub Optiek dat hij in contact kwam met iemand die al aan ‘urban exploring’ deed. ‘Een paar maanden later ben ik naar een leegstaande drukkerij in Turnhout gegaan en daar is het allemaal begonnen’, zo besluit hij zijn toelichting. ‘Sindsdien heb ik al verschillende locaties bezocht waaronder een klooster, steenfabriek, ziekenhuis, pretpark en een compleet dorp dat gesloopt wordt’.

Een deel van die locaties komt in beeld in het veertiental foto’s dat ik selecteerde voor Brabants Licht. En opeens denk ik weer aan dat Warschau-boek waaraan een heel ander soort urban exploring ten grondslag lag – om over de ‘producten van onze beschaving’ nog te zwijgen…

Joep Eijkens