INHOUD VAN SCHILT
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL
HEILIGE BOONTJES

Elie van Schilt
Waare onze naome soms nie goed?

 

As ik na in de kraant kéék, irst naor wie er zen overleeien en dan naor wetter wir bij is gekomen en ik zie dan die naomen waor ze die kiendjes noemen, dan denk ik bij ons vruuger was ut makkelukker.. Niks gin Boike, Lotte, Hedwig en weet ik veul, néé ut kwaam bij ons novvenaant de veurigge femilie in ulkaar zaat.

Hiette dun pa van dun nuuwe pa Piet, dan wier dun irste kléénzoon ok Piet, wier ie ouwer dan kon ut Peer worren.

Was ut un meske, en hiette de moeder van de nuuwe pa Kee, dan wier ut de irste jaoren misschien ons Corke, mar laoter wier ut ok Kee.

Dikkels ging ut nog aanders, was er al un kiendje, dan kregen de volgende wel unne dòòpnaom, mar vur ut gemak wieren ze dan gewoon, bruur of zus genoemd.

Ur wier dan ok gewoon gepraot over onze Bruur en ons Sus. As ze geluk hadden kregen ze laoter durre éégen naom wir trug, mar ik ken er ok genog die tot durre dòòd Sus of Bruur zen blééven hieten.

Kwamen er meer kiendjes as twee, dan wieren van boven aaf te beginnen de taantes en de òòms vernoemd, sloegde er perongeluk éne over, dan was ut ruzie in de femilie.

Taante Truus was on de burt om vernoemd te worren en nou hebben ze taante Sie gepakt, ze dochten zeker daor meer van te kréégen.

We waren hier in Tilburg en rondom ok gewoon om ut mee zo wéénig mogeluk letters te zeggen, zó wier Cornelia ons Kee, Lucia wier ons Sie, Babtist wier Tiest, Hubert wier mistal dun Beer ut kon ok Huub worren, Hendrik wier Drik en zo kan ik nog wel un half blad durgaon.

Mar toen hadden meessen ok mistal unnen bijnaom, die hadden ok allemal unne òrsprong, mar ut was soms moeilijk om die te aachterhaolen.

Zó kreede dan naomen zòas ' Piet van de kouwe smid ' ' Kieleke polka ' ' Ut moske, terwéél de goeie man hillemal gin Maos hiette.'

Ut is alwir lang geleeie, dek un medje leerde kennen en bij heur in de straot wonden un vrouwke en ut had dun bijnaom, geleuf ut of geleuf ut nie, mar echt die noemden ze ' Sientje strond aon dur kond ' Mar niemand wies hoe u vrouwke aon diëe naom was gekomen.

Toen ik de naom heurde ' Sientje strond aon dur kond ' kon ik de oplossing van ut raodseltje geven.

Menne pa had in zunne jonge tééd ok in die straot gewond, zaat ok vol mee kwaoijongens-streken en saomen mee zunne kameraod hebben ze toen bij ut ouw Sientje toen ze op ut hùske zaat, héél stillekes dun deksel van de strondput opgelicht en er unne gròòtte kaai in gegooid, mee as gevolg van ut ouw Sientje zaat hil dur kond onder de strond. Dus ut blekt, unne bijnaom die erfde gewoon.

Bij ons kwaam vruuger unne mees, ik kende um nie aanders as ' De Rooie Piet ' nou denkte al gauw, die zal wel rooi haor hebben gehad, mar niks ervan, hij had kriekzwarte haor.

Mar ut was nog lolliger as verteld wier des dun diëe van dun diëe.

Zo was ut hundje van dun huppelepup, ik heb er nog un verhaol over geschreven, ut hundje hiette Sjuleke, eb ut wier dan ' Sjuleke ut hundje van dun huppelepup.'

Mee kender ging ut ok zo. Wie is Kiske ? Kiske is ut kèènd van dun dikke Piet die mee de rooi Trees van de gruunteboer is getrouwd. Verder hoefde ut dan gin ùtleg, iedréén wies dan wie Kiske was.

As kèènd mee naor opoe of naor taante weet ik wie, dan zaat ik aaltij mee open oren te lùsteren as er gepraot wier over dun één of dun aandere, dan ging ut van ' Lieske van Jaoneke dun mulder moet ok gaon trouwen ' Dan kwaam de vraog ' Welk Lieske ? ' Och det witte toch wel ' Heur moeder was ur één van dun kromme Kees, ge wit wel dun diëe mee unne nist van virtien jong ' Zó kon ut dan gebeuren desse mee Lieske van Jaoneke begonnen en op ut list bij de dienstmééd van dun Hasseltse pastoor ùtkwaamen, ulkaar dan verbost aonkééken en zin ' Over wie hadden we ut ok wir ? '

Mar gullie het geléék, we hadden ut over naomen.

Ge moet ok un bietje oppaassen mee de kléénkender, men jongste kléénkéénd hiet ' Tijsje '

Nou moet ik iedere keer op mun lippen béétten om ur gin ' Teske ' van te maoken, dan krèèg ik subiet ruzie mee men schóóndochter, mar ik zal urom denken, ok al, vruuger kende ik Teske Witlox, hij was voerman bij Appels dun houthandeléér, mar wie kende Teske nie, hil Tilburg riep en zwaaide tegen um. Mar Teske had gére un borreltje, mar er gebeurde noot gin ongelukken, Teske kon zat zéén, mar ut péérd van Teske brocht um naor de stal.

Zal nou wel niemir lukken mee al die auto's, en ok die auto's hadden mistal aandere naomen als die van tegensworrig. Mar des wir un aander verhaol. Mar lang nie zò veul merken as tegensworrig, mar Ford voerde toen toch dun boventòòn, die konde in iedere kleur kòòpen, as ut mar zwart was. Ze hadden toen ok aon wirskaanten treeplanken, dus unne taxi kon zun passegiers binnen en op de treeplank vervoeren.