INHOUD VAN SCHILT
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL
HEILIGE BOONTJES

Elie van Schilt
Maduro Hasselt

Nog enkele weken en we hebben weer allerzielen, de dag dat wij onze doden herdenken en met een bezoek aan de begraafplaats en een bloemetje deze dag vieren.

Maar daar gaat iets aan vooraf, enkele weken van tevoren bezoeken wij de begraafplaats, maken de grafsteen schoon, plaatsen in de bloembak op het graf enkele plantjes, zodat het bezoek op de dag van allerzielen niet geconfronteerd wordt met een verwaarloosd graf.

Zo bezocht ook ik vandaag de begraafplaats achter de Hasseltse kerk.

Ik had un immerke meegenomen, unne borstel, gruune zéép en unne ouwe tod.

Daor lagen ze dan, onze pa, ons moeder en ok mun stiefvadder, bij mekaar in un dubbel graf.

Heb eerst de grafsténen goed schòòn geborsteld mee waoter en gruune zéép, ik heurde ons moeder zeggen:"Des un bekent luchje."

Op ut kerkhof is tegensworrig un kròntje, daor heb ik schòòn waoter gehold en alles lekker afgespuuld, de twee graoven waren wir as nuuw.

De bloembekskus gevuld mee bloeméérde en er un paar nuuwe wentervaaste plaanten in gezet.

Ut graf van men ouwelui móóg wir gezien worren.

Toen begon ik on menne jaorlekse ronde op de Maduro Hasselt, want hier laag op un plekske zó gróót as un voetbalveld hil de Hasselt bij elkaar.

Daor lagen Tinus en Mietje, men ouwe buren toen we nog wonden in de Ruwerstraot, un endje verder ene daor ik nog mee in de klas had gezeten uit ut Kedent.

Jantje, onze ouwe pastoor, kwaam ik ok nog tegen, mar on hum graf mòòg onderhaand wel iets worren gedaon, want ut laag er un bietje verwaorloosd bij.

Dan ut massagraf van al die meesen en kender die vlak nao dun orlog dur granaatvuur omkwamen vlak vur de kerk, ik was toen zistien, mar ik weet ut nog of ut giesteren gebeurde.

Al die naomen die iederéén in de Hasselt kent, de Beer, Mommers, Jaansen, Swaons, Teurlings, Kocken, Oerlemans, en zo kan ik nog efkes aon de gang blééven, mar al die meesen die irst wonden van ut Haaiend tot in ut Kedent die lagen nou allemal begraoven aachter de kerk van de Hasselt.

Ik hoefde niemir te gaon naor de Herstalsestraot, ok nie naor de Pijlijzer of de Jordaan, nèè ik kwaam ze allemal tegen op één plek en durrum is vur men ut kerkhof aachter de Hasseltse kerk 'Maduro Hasselt'.

Ik hoop er nog dikkels te komen, ik wor er straks ok begraoven, daor waor ik men thuis vuul tussen gewone Hasseltse meesen en bij onze Pa en ons moeder.

Ik heb er gin moeite mee, iedre mees moet tenslotte weten waor zun plaots is en des vur men ut kerkhof aachter de Hasseltse kerk. Mar ut hoeft nie van vandaog of mèèrege.

 

NAAR BEGIN VAN DEZE TEKSTPAGINA