BRABANTS

Elie van Schilt

Ut Hasselts kapelleke

Och ik was nog mar un klutje toen ik vur ut irst mee nor de kapel mocht. Ut was ok nie ver, wij wonden in de Jordaan in de Ruwerstraot om precies te zen. Van men irste bezuuk heb ik alleen mar onthouwen, dieën grote lollie die ik kreeg. Zonne grote zuurbol mocht nie, ze waren bang dekker in zou stikken.

Laoter zaag ik meer, al die zilveren dingen die veur in de kapel hingen, un hart, un been, un paar krukken en nog meer, teveul om op te noemen, allemal dingen die genezen waren dur heel veul in de kapel te komen, te bidden en keersen aon te steken. Daor hoefde wij Hasseltse meessen nie vur naor Lourdes, daor hadden wij in de Hasselt onze eigen Lieve vrouwke veur.

Toen zaag ik ook det er kraomkes waren mee paoling, vier in un buske, gedreugde schar, ok vier aon un touwke, zure herring en leverworst in het zuur, ok krabben en kneukels. Alles was centenwerk, un buske paoling of schar, vur un dubbeltje of negen cent als ut wat laoter op de middag werd.

Zaag ook det Café van Jetje Hoefnagels en van Kees Fouchier, druk wier bezocht. En of ut nou dur Maria kwaam, ik weet ut nie , mar de meessen kwamen er mistal vrolijker uit als dat ze er ingingen. Unne gerste met: 11 cent en as ge er 10 tegelijk bestelde 10 vur enen gulden.

Die verder Tilburg in moesten konden nog effen aonleggen bij Sjef de Beer, en die de kaant van Dongen uitgingen, die hadden de "Uiterste Stuiver", en Hulten had Boerke Mutsaers in het Zaand, korter bij huis "De stad Parijs".

Ok was ik nog mar un snotvruutje toen ik zaag det er geld viel te verdienen bij de Kapel, juust in de bocht net vur ut braandhuiske en bakker Verhoeven, daor was un open plek en daor stond ik iedere merege om zes uur om op de fietsen van de bezuukers te paassen.

Zelf had ik nummerkes gemaokt om de juuste fiets aon de juuste bezuuker terug te geven.

Ut was nog ver vur den oorlog, de tramrails lagen er nog en het was ok nog mar kort geleden det de tram naor Dongen er nog reed en wij vuurke stokte mee de nog hete kooltjes die uit de stoomlocomotief vielen als de machinist bij de halteplaats ut vuur oprakelde. Tegenover dun aannemer Tiest Smeulders was zo'n halte. Ut nummer van de Tiest weet ik ok nog, dat was 44 en er hing ok nog un plaotje 'Brandmeester'.

Ut was toen ok overal ermoei troef, als ik unne cent kreeg vur ut oppaasen, dan vond ik dat al veul, want er waren er ok veul die gaven un halfke, van de goei kreegde unne sou of unne stuiver, ik was wel zo link, ik kon nooit nie wisselen.

Ut miste wat ik ooit kreeg dat was un kwartje, mar volgens men was dieë mees nie alleen in de kapel mar ok bij Jetje Hoefnagels gewist en det wou men commercie wel eens bevorderen.

Nou moette echt nie denken dat ik alle verdiensten zelf mocht houwen, nee zo ging dat nie in dieë tijd. Ik mocht dan op Zondag bij un kraomke vur 5 cent kopen en de rest ging in de knip van ons moeder, die kon het goed gebruiken, het was immers crisis in de dertiger jaren.

Mar ik weet ut nog als giesteren, na de irste Meimaond dat ik fietsen was gaan bewaren, ik mocht mee ons moeder naor de Hema, toen nog op dun Heuvel, alleen al dieë roltrap, dat was vur ons al fist, maar ut grotste fist moest nog komen. Ons moeder naam men mee naor de afdeling waor ze lozzies verkochten, ik mocht er ene uitzuuken. Unne reksdolder koste dieë lozzie, hij had lichtgevende cijferkes en onbreekbaar glas.

Dun irste dag mocht ik hem ok aon vur naor school, denkt erom, wel iedere twee minuten keek ik erop om te zien hoe laot het was, ok in de klas, mar dat was gauw afgelopen toen frater Eberhart riep, as ik oe nou nog ene keer op oeé lozzie zie keken, dan neem ik um aaf.

Mar ut was toen ok nie mir nodig, heel de klas wies nou toch dat ik unnen lozzie had.

Die had ik dus aon Maria van de Hasseltse kapel te danken. In oktober, ok un Mariamaond, ben ik naor de kapel gegaon; ut Hasselts wefke was aon ut vurbidden en als dank vur dieë lozzie heb ik al de drie rozenkraansen uitgezeten.

Un maond laoter, ik draaide menne lozzie op, toen heurde ik un gek geluid en ik kon blijven draaien. Stiekum heb ik hem nadien in de kapel aachter dun offerblok geschoven en um daor 2 daogen laten liggen, maar ondanks dat er die 2 dagen heus wel veul is gebid, dun lozzie hee nooit mir gelopen..

Ik docht Maria, ge bent tenslotte ginne lozziemaker en de stoomtram hedde ok nie aon het rije kunnen houwen.

Mar zukke dingen moette ok niet vragen aon Maria en al die aandere heiligen. In die tijd waren er nog gin lozzies en stoomtrammen, dan kunde ok nie verlangen des ze die kunnen maoken.

Ut Hasselts kapelleke is er nog steeds, ok nou nog gaon veul meessen er in de Meimaond bidden, ok de kraomkes mee zuurbollen en lollies zen er nog en ok de visboer mee paoling en herring, maar gin gedreugde scharren.

Jetje Hoefnagels is weg en ok Sjef de Beer. Kees Fouchier is allang dood mar zun dochter Joke en heure mees Chris Vermeer hebben ut café overgenomen en groot gemokt, mar niemand gaot er mir naor Kees Fouchier, wel naor de Postelse Hoeve.

En Chrisje die hee nou zelf veul hulp van zun buurvrouw nodig, ik hoop omdat ze zolang neffen elkaar hebben gewond zonder ruzie, dat ze hem ok un bietje kan genezen, ze hebben er hard zat vur gewerkt.

Vandaag 13 Mei 2001, stralend weer, en ut is moederdag. Ik docht Maria is tenslotte ok moeder, dus ik heb ut kapelleke mar wir bezocht, ok de zuurbollenkraom en de visboer, maar of ut nou dur munne bril kwaam of dur iets aanders, als ik naor de prijzen keek, ut was net juin, dan schoten de traonen in men ogen.

Ben ok nog even de Postelse Hoeve ingelopen, un paor sherry gedronken, mar 10 gerste-met vur ene gulden stond ok niemer op de prijskaart.

Thuisgekomen hebben men vrouw en ik de paoling opgegeten, heb mar nie verteld hoe duur ze waren, dan had er onze hond echt gin stukske van gekregen.

Mar ik hoop toch ut volgend jaor wir in de meimaond ut Hasselts kapelleke te kunnen bezuuken, misschien koom ik dan Chrisje wel tegen als ie un kerske aonstikt omdat ie wir kan lopen.

NAAR BEGIN VAN DEZE TEKSTPAGINA