Boeren in de stad

Vruuger toen stikte ut urvan, mar nou, ginne boer mir in de stad te véénen.

Zal ik irst mar wir de Hasselt op gaon zuuken, daor wonde meer boeren as meessen. De parochie was toen ok gróót, dun Dongesseweg, tot on de afslag naor de Moer. ut Kraaiven, tot on waor nou zen die munitieopslagplotsen.

Tot boerke Mutsers, dus tot on ut wandelbos.

Al de gruuntekwekers in de Hóóge Witsie. Peerke Staok, zó kan ik nog efkus durgaon, mar iederéén begrept " De Hasselt was un gróóte parochie " mee veul boeren en ok veul erme meessen.

Mar ik zó beginnen mee de boeren. Dus Drie kasteleins waren ok boer, boerke Mutsers, Peerke Staok en Kees Fesjéér. Op dun Dongeseweg, ut verste wonde toen boer Vesseur, dan iets meer nor veuren daor hadde boer van Gils, dan veuraon daor hadde boer Lééten, ik docht nie dekkur ééne vergeten was.

Dan de boeren rond de Hasselse kapel, de bekendste is Kees Fesjeer, verder boer Verhiel, boer Vermeer, boer Verhoeven, dan zaat ur ok nog, ik docht unnen boer Mutsers, hier kan ik ut un bietje fout hebben, mar ik docht ok nog unnen boer Huibrechs. Over ut knaol zaat boer Timmermans en boer van Hoven, ok wel de stinkert genoemd, die zaten in ut verlengde van ut Haaiend, dan kan ik er bist nog un paor vergeten zéén.

Gaon we dan nor de Kraaiven, nou de Autoboulevaar, ut verste zaat boer Huismans, daor tegenover zaat boer van Riel en iets meer nor ut knaol zaat boer de Kok, de Kok had héél knappe dochters.

Retse hoevenstraot, veuraon zaat boer Vermeer, mar die had ik al genoemd docht ik, dan op dun hoek van ut Oerlemanspedje en de Retsehoeve, zaat ok unne boer, mar daor ben ik de naom van kwéét, dan hadde boer Kolen, die zaat in de boerderij die hillemal gerestaureerd is. Nie vergeten, de Rooi pannen, die hadden un éégen boerderij.

Boerke Mutsers, was toen ok nog unnen echte boer, wel mee un café en unne spultúín.

We gaon wir nor de Hasseltstraot, om te beginnen boer Zwaons, mar iederéén zee Jaans Zwaons, want die was daor dun baos, sjuust,nou is ut un gróót transportbedrééf en ze verkóópen ok nog gas, hadde ze vruuger óók, mar toen kwaam ut úít de strondput.

Dan hadde bakker de Rooi, mar die boerde ok un bietje, hadden un flinke waai mee schóón peerde.

Un kléén stukske verder in de Ringbaon Noord, daor zaat Willeke en Tiesje Kolen, die hadden nog un dorsmesjien mee unnen bóóm, daoraon un péérd, die moog dan rondjes lóópen. Op die plek is nou de bakkerij van Smarius.

Wir nor de Hasselt, de ouw boerderij van Terra Mutsers, die wier afgebroken, Ties Smulders dun aonnemer die on dun overkaant wonde was ur goed mee, al de ratten van Terra staken de straot over en kropen bij Ties onder ut steigerhout.

Laoter wier un nuuw boerderij gebouwd, en daor stao nog un stuk van.

Dan kreegde nog boer Illisen, Teske bekend van ut péérd rijen, is laoter mee un dochter van slager Tuurlings getrouwd, vur ons de Tuut, un aandere dochter trouwde mee Piet Voogd.

Verderop neffen de klompenmaoker zaat nog unnen boer Mutsers, ut húís staot ur nog.

In de Weverstraot daor zaat boer de Sander, Mie zun vrouw die was mistal druk on ut werk, mar boer de Sander zelf, dieé mees was te lui dettie keek, die ken ik nie aanders as mee zun kont veur op de hóógkéér.

Veuraon in de Weverstraot zaat boer Timmermans, ik weet nie of zun húís ur nog stao.

Dan gaon we nor de Hóógedorpstraot, veuraon zaat boer van Wiel en verderop boer Scherders, dur ons gewoon de Schéér genoemd, op ongeveer de plots waor nou de bieb zit.

Aachter in de Hasselt, is nou ut wéékgebouw, daor zaat broer Brabers, unne zoon is nog getrouwd mee de dochter van de klompenmaoker Braands, mar ik kwaam um al tegen op ut kerkhof, ik liep nog, mar hij laag.

We hadden in de Hasselt neffen slager Mommers ok nog Jan Lijs, hij was nie direkt boer, mar ree zaand vur de aonnemers mee un hóógkéér, mar had wel ut schonste péérd van Tilburg, as Jan vertrok dan blonk ut túíg as nuuw, de hoeven van ut péérd schóón zwart gemokt mee vurlóópen ollie, geroskamt, ut was un schóón gespan, daor bleven de meessen vur stil staon om ut goed te kunnen bekééken.

Dan gaon we nor ut Keddent, waor nou un fletgebouw stao, daor stond vruuger de Waoterhoef en daor boerde Bastiaonse.

Ik docht dek zó un bietje al de boeren had genoemd, mar we hadden ok nog aandere boeren, melk en gruunte boeren, kolen en visboeren, ok unne ijscoboer en unne éérdappelboer, unne kéésboer, verder nog de kraantenboer, toddenboer, soms zin ze ok wel olieboer, mar ut was mistal " Ut putrolliúmmenneke "

De boeren wonde toen gewoon tussen de meessen, mee durre mist en spurriehóóp, mee dur verrekuskot en de koeistal, niks ginne stankcirkel, gewoon, ge kont ur nie meer haolen as oe neus vol.

Wel was ut nie van dieë chemiese koeien en verrekusstrond as die van nou, as ge toen langs unne boer kwaamt dan rook ut gewoon nor un boerderij en nie de veevoeierfabriek van Koudijs. Néé, mee de boerenluchjes konden wij toen best lééven, mar de blauwsloten lagen ok gewoon tussen de húízen, langs ut knaol nor de Kapelstraot, dan nor de Hassltstraat, staak daor over bij bakker van Gils en liep dan richting Retsehoevestraot en zo wir verder dur ut Wandelbos nor de vloeivelden on de Hóóge Witsie, dus bekaant de hele Hasselt kon mee ruuken. Ok de looierij van Pessers in de van Bijlandstraot en de looierij bij de Hasseltse kapel die stonken behoorluk, néé, dan rooken wij liever de boeren.

Midden in de stad zaat ok nog unne boer, boer Melis, tegen ut Pieter Vreede plein, was ur toen nog nie, wel un Pieter Vreede pad.

Mar we hadden ut nou over de boeren en de boeren lééfde toen onder ons, we wiesen nie beter, of ut heurde zó.