Ge wiert goed ingepakt, de buurvrouw die mistal ut pasgeboren kiendje naor de kerk droeg kreeg nog un dóópspraai mee un paor flinke spelden aon durre jas vaastgezet en daor onder laagde gij op weg naor de kerk, de baokster en de taante die peet moog zèèn liepen aon wirskaanten neffen de buurvrouw die de klèène droeg.. De stoepen lagen er toen beter bij as tegensworrig.

In de kerk aongekomen bij ut dopvont, daor wier oe kupke onder al die lappen uytgefrut en mee un " Ik dóóp oe in de naom van de vadder en de zoon en ok nog dun heilige geest " kreegde unne scheut kauw waoter over oeën bol, dan wier er ok nog un bietje zout op oe tong gesméérd en dan waarde gedopt en vort katteliek.

Dan konde janken zò hard ge wot, mar ge waart katteliek. Irst as ge un jaor of twaalf waart dan moogde ut zelf nog unne keer overdoen, dun ene zee vormsel en dun aandere plechtige Communie, ok wel vernuuwen van de dóópbeloften. Ik kan er ok neffen zitten.

In die tèèd wieren er ok allèèn mar naomen gegeven die iets mee heiligen te maoken hadden, dus Boïke of Harley die waren nog niet aon heilig zèèn toe, dus ut wier Tiesje, vernoemd naor dun Heilige Baptist of ons Triske, vernoemd naor de heilige Theresia.. Mar we hadden heiligen zat dus we hadden ok genog naomen. Mar ut wier allemal wel lekker afgekort, zoals: Ons kiske, ons Sie, ons Keeke, onze Bas.

Wir terug van ut dóópen, dan kon ut kiendje wel honger hebben en wier dan bij de moeder aon gelee, zò noemde ze det toen as un kiendje de tiet kreeg.

Had de moeder nie genog moedermelk vur ut kiendje, dan wonde er wel un vrouw in de buurt mee ok pas unne klèine en die veul meer had as heure klèine op kon, die was dan mistal nie te beroerd om un aander kiendje mee te laoten genieten van heure overvloed. Ok as die vrouwen gewoon bij elkaar zaten te buurten en ur begon unne klééne te janken, dan zee zon vrouw ' Gift um men mar efkes, ik heb toch zat '

De fles die was ur allèèn as ut echt nie aanders kon. Unne flinke scheut koeiemelk rèècht van dun boer, unne kluytje goei boter en un bietje kendermèèl, schudde mee de fles en daor wieren de kiendjes ok gróót van.

Mar we waren nog mar net terug van ut dóópen. Dan was er koffie en beschuyt mee muysjes. Vur ut manvolk wier er dan un borreltje geschonken, hoeveul, ut was mar net wet er in huys was. Geboortekortjes kende ze toen nog nie en advertensie's ok nie, dus alléén de buurt, de kerk en ut gemintehuys wiesen degge geboren waard.

Was ur èèn van de kiendjes nuusgierig, die vroeg dan ' Wurrum lee ons moeder te bed ? ' Het kiendje kreeg dan te heuren ' Dun òòievaor hee ons moeder gepikt ' dus wij waren nie zò wild op òòievaors..

In ut begin viel vur ut kiendje ut katteliek zèèn wel mee, mar as ut kiendje aon bróód eten toe was, det was ut begin, want vur det bróód gesneëien wier, mokte de moeder mee ut mis drie kruyskus op ut bróód.

Nou hadde in ut katteliek zèèn drie verschillende kiendjes, kender van oe èègen, kender van un aander en kender van de missie. Die van oe èègen en van un aander zen nie zò moeiluk, Alhoewel, die van un aander, mistal wies ut hil de buurt, behalve hij die vur pa dur moes gaon. Mar die van de missie ? Ut zaat zò. Dun pastoor en ok dun fabrikaant zagen ut liefst un huyshouwe mee un stuk of aacht jong, ut mòògen ur ok gerust meer zèèn, mar det wò nie zeggen det iederèèn zun èègen daor aon hield.

Durum kwamen Cappesienen of Paoters aaf en toe donderpreken houwen, ze noemde die weken dan un missieweek. De meesen waoren daor dan zó van verschoten, veul din ut dan wir zó as ut moes. Dus nie mee ut kruyske de kerk uyt of daogen tellen. Wier ur dan negen maonden laoter un kiendje geboren, dan was ut un missiekiendje. Dus zò'n kiendje had zun lèèven te danken aon ut katteliek zèèn van zun ouwelui.

Zó gauw ut kiendje un bietje kon praoten en heuren wet ur wier gezee,dan begon zun les wet ge allemal moest doen om unne goeie katteliek te zèèn, mee ut irste liedje desse leerde zingen begon ut al, zoals :

Onze lieve heertje

Geef mooi weertje.

Geef mooie dag.

Dat ut zonneke schijnen mag.

Nog efkus en dan kon ut medje of menneke naor de bewaarschool, daor waren mistal nonnen de baos, veul kender hebben daor nie de schonste herinneringen aon, want daor zaten krengen bij, vural die nonnen die vruuger ginnen vrijer konden krèègen die werkten de kwaoighed hierover mar op aander meesen kender ööt, omdet ze er zelf gin konnen krèègen.

Mar op de bewaarschool mochte ok vur ut irst aon ' De Kindsheid ' meedoen, dan gingde mee un vrouw uyt de buurt, mistal ok un vrouw die ginne vent had, vur ut irst naor de kerk, dan kreegde un schapulier om, det waren un paor lepkes die on un lint zaten en zó om oeë nek wieren gehangen, un paor lepkus veur op oe borst en un paor aachter op oeë rug. Die lepkes waren geweeïe en ok nog verschillend van kleur, die kleuren betéékende ok wir iets, ik weet allèèn nog, ut blauw lepke had iets mee Maria te maoken. As ut afgelóópen was in de kerk dan mòògde mee die vrouw wir naor heur huys en dan kreegde ranja en un snuupke.

De kiendjes leerde bidden op de bewaarschool, as ze ut goed konden dan kreede un prentje, det was un plotje mee Maria of onze lieve heer durrop, ok wel dun heilige Hubertus of wie dan òòk, as ut mar unne heilige was. Mar ok hier kwamen de prentjes mist bij de kiendjes van de Fabrikaant en de middenstaand.

Thuys moeste vort bidden vur en nao ut eten, as ge naor bed ging oeë vinger in ut wijwaoterbekske steken en un kruyske maoken, ok wir bidden vur det ge gingt slaopen Mar er waren ok kender die moessen iedere avond op hun knieën mee hil de familie ut rózenhuudje bidden, de miste hadden toen nog kokosmatten op de vloer en die waren echt nie lekker vur oe knieën.

Daor wier toen wet afgebid. Tot dun heilige Jozuf vur unnen zaolige dööd, dun heilige Antonius om iets trug te vèènen, dun heilige Hubertus om nie hondsdol te worren, daor aten we ok èène keer per jaor ' Hubertusbrooikus ' veur. Ur wier ok gebeeëen om kiendjes te kréégen, mar ok om ur nie meer te kréégen.

Jonge ,jonge wet wieren die kender toen muug van det katteliek zèèn, die irste communie, wekenlang oefenen om ut mar goed te kunnen. Hoe ge moest biechten, wet ge dan kréégt, irst de pinnetentie en dan de absolutie. As ge dan die pinnetentie gedaon had, mistal un paor wees gegroetjes, tuminste vur de dagelukse zonden, dan was oe zieltje wir wit zin de pastoors en de kappelaons. Mar didde un dodzonde, jao det kon ok héél makkeluk in dieë tééd, as un menneke efkes mee zun piemeltje zaat te speulen, det was toen un dodzonde en dan kwaamde mee un paor weesgegroetjes nie klaor.

Dan moeste mee naor de stad vur nuuw kleren en nuuw schoenen. Erme meessen die ut nie konnen betaolen kregen un bonneke van ut ermbestuur uyt de parochie en konnen dan ergens nuuw kleer en schoenen haolen, maar de meskes en de jongens die mee kleren liepen van ut ermbestuur hadden wel allemal dezelfde kleren, dus iederèèn kon zien " Die zen aongekleed dur dun erme".

Dun irste keer det ge zon hostie op oe tong krèègt, de miste vonden um nog nie eens lekker, ge moogt er nie op bééten, dan plekte ie on oe tong vaast en moeste mar zien die hostie weg te krijgen. De hostie was ut lichaam van Jezus Christus en de miswéén zun bloed. Mar de miste han liever un kuukske mee un gloske ranja gehad.

Mar de communiedag zelf, dan was er fist, dan kwamen de femielie en ok de buurt mee kudokus, réépen sjoklade mee un communieprentje, un bildje van unne heilige, unne ròòzenkraans, unne nuuwe kerkboek, van opoe en opa kreegde mistal un ' desineetje 'Det was un botterhammenbordje en un kumke mee un schoteltje, op die bordjes stond dan unne communiekaant en verder nog ' Ter herrinnering aon oe heilige communie ' ( Ut men had ik nog, kréégt munne jongste kléénzoon mee zun irste Communie ) Hil de femielie bleef mee eten, uyt de mis brooikus mee allemal dingen erop die we mistal nie aten, gekokte ham, ouwe kéés, jonge kéés, rookvléés. Verder was ur vollop koffie.'s Middags wier ur werm geëten, ok veul beter as aanders, ur was soep, èèrepul mee gruunte en vléés en dan verder nog pudding.

Ut communiekantje moes wel maoken det ie zun kleren nie smèrrig mokte, want om drie uur moes ie ok nog naor ut lof.

As ut lof was afgelòòpen, dan ging de pastoor en zun kapelaons op höösbezuuk, mar ut was mist bij de fabrikaanten, winkeliers en rééke boeren wor ze op bezuuk gingen, daor wier goeie drank geschonken en goei sigaren gerokt, gin snevel die mee ut half literke los bij de slééter was gehold, ok gin bier uyt de lampetkan, néé die sloegen mistal un votje aon det dan in de kelder onder de opkaomer stond om ut koud te houwe.

Mar ok bij gewoon meesen wier er dur gefist, ur wieren ouw liedjes gezongen, van men opoe weet ik nog, die kende un liedje over unne stok kaorten en op iedere kaort had ze un versje, dus ut liedje was 52 versjus lang, mistal zaten er un paor te slaopen vur det ze uytgezongen was. Mar de kiendjes moessen op tééd nor bed en de ouw mokte ut ok nie laot, want die moesse dun volgende dag wir werken.

Mar as ge oe communie had gedaon, dan moeste oe éégen ok hillemal houwen on de katechismus en de tien geboden, wet ge as kéénd allemal nie moest leren, irst de akte van berouw, de oefening van ut gelèuf, de twaalf artikelen van ut gelèuf, ut onze vadder en ut wees gegroet. Verder nog al die latijnse gezangen zò as ut Kierië, ut sangtus, ut agnus deï en nog veul meer.

Dan kreegde iedere week van unne kapelaon godsdienstles, iederéén had unne kattechismus en iedere week moest daor un stuk van kennen. Aanders konde in school blééven as de aander naor huys mochten.

Ge mocht op Vrijdag ok gin vléés eten, dus vur die ut betaolen konnen was ut dan herring of un gebakken scholleke, dun duurdere vis was vur dun betere staand.

Ge had veul kender die iedere dag naor de kerk moessen van hullie moeder, mistal de mis van kwart vur aachten, die van half zeuven was te vruug. Die ver weg wonden mòògen as de mis uyt was op school hun bróód opeten, nie vur desse naor de kerk gingen, want ze moesse nuchter zéén vuur de communie.

's Zondags dikkels naor twee missen. Dan hadde om half zeuven, om kwart vur aachten om negen uur en om half elf un mis, die liste was de hoogmis en daor wier gezongen. Mar de miste heurde ut liefst ut ' Misa ita est ' ( Ge kunt gaon, de mis is uyt ) Ge had urbij die dan mutéén opstapte en die gingen dan mee ut kruyske de kerk uyt.

As ge mee zongt in ut kerkkoor, dan moeste mistal van de moeders irst naor de mis van kwart vur aachten, want die mis van half elf waor ut menneke stond te zingen die telde nie mee. Ut kerkkoor was alléén vur manvolk en jongens, daor heurde gin meskes in thuys.

Vur de jongens was er verder nog ut zangkoor op school en ge kont ok misdienéér worren, mar ok daor moeste un menneke zéén die unne fabrikaant, unne winkelier of noem mar op as vadder had, kender van unne metseléér, draoimaoker of duveléér, die wieren gin misdienéér.

Op ut kerkkoor konde wel komen, mar dan moeste wel un goei stem hebben en ok goed kunnen onthouwen. Want al die gezongen missen die waren mistal in ut Latijns, mar bij un begroffenis of bij aandere diensten ok wel in ut Gregoriaans.

Daor wier dur die mennekes wet afgeoefend om die missen allemol goed te kunnen zingen.

Dan kwaam daor nog bij ut lof, 's Zondagsmiddags om 3 uur. De missen mee drie heren, de missen mee Kersmis en mee Paosen, Palm-Zondag. Witte Donderdag, iedere viering had zun èègen gezangen.

De trouwmissen en de begroffenissen waren vur de kenderzangers ut féénst, dan kreegde as de mis afgelòòpen was, bij un trouwmis iets lekkers en bij un begroffenis, brooikus mee kèès of ham.

Mar daor heurde nog veul meer bij ut katteliek zéén. Dun aswoensdag, op Dinsdag de vastenaovond wieren er nog pannekoeken gebakken mee krenten erin en poeiersööker erop, mar op Woensdag-mérege, dan moeste un askruöske haolen in de kerk, dan begon de vasten, vur ons kender 40 daogen nie snoepen, al de kuukskes en snuupkes die ge kreegt gingen allemal in ut vasten-trommeltje. Ok de gròòte meessen moessen vaasten, minder eten, gin vléés. Alléén meessen die héél hard moessen werken en zwaor werk hadden, die kregen dispensatie en hoefde nie te vaasten. Ok moeders die wir un kiendje gingen kréégen, die hoefde ok nie te vaasten.

De liste week vur Paosen dan heurde gin klok mir luiën, die waren allemal naor Rome, pas op irste paosdag waren ze wir terug en dan was in Tilburg ut gebeier van die klokken iets wet alles overstemde, 28 Kerktorens die tegeléék lieten heuren ' We zen wir terug ' In die Paosweek konde ok nog un stel aflaoten verdienen dur te gaon ' pesjonkelen '

De kerk ingaon, un stuk of vééf onze vadders en wees gegroetjes bidden, de kerk wir uytgaon enge had unne aflaot verdiend. Ge had erbij, die ut rustig twintig keeer aachterelkaar din. Mee die aflaoten konden zielen van aander meesen ööt ut vagevuur haolen, mar ge kond ze ok opspaoren vur oe éégen. Ge had aflaoten in verschillende sorten, maar de miste waren vur honderd daogen.

Irste paosdag was vur de kender ok unnen schòòne dag, dan mòòg ut vastentrommeltje worren leeg geëten, verder was ut paosaaieren zuuken, bij gewoon meesen, geverfde kiepenaaier en bij die ut beter konnen doen, sjokolade aaier in un mandje meen un sjokolade knijn. Veul zieke kiendjes, teveul gesnoept.

Ut Katteliek zéén is nog veul meer as ik docht, ge komt er nie over uytgeprot.

Vur de jongens hadden we 's Zondags ok nog de ' concegratie ' vur de meskes was ut docht ik de ' H. Familie ' Was rond twaalf uur in de kerk, ok wir bidden en zingen en de kappelaon of de pastoor vurlezen uyt ut evangelie.

We hadden ok nog processie's, in en vlak vur de kerk, zò as de sacramentsprocessie, mar ok naor de Hasseltse Kapel en naor Peerke Donders. Dan nog de processie daor alle scholen aon meedin, de heilig hart processie naor dun Heuvel

Daor wier un werk van gemokt, al die bruidjes en al die schildknapen en pages, al die vlaggen en vaonen, al die bloemen en al die borden mee spreuken, hil dun Heuvel stond dan kaaivol mee kender.

's Zondags wier ut dur de gròòte meessen nog even overgedaon mar nie zò schóón as dur de kender.

We hadden ok nog un stel beevaorten, de Hasseltse Kapel en Peerke heb ik al genoemd, mar ge had ok nog de Sint Jan in dun Bosch, honderden meessen en gróótere kender gingen daor dun irste Zondag van Mei te voet naor toe en de echte gingen ok nog tevoet terug..

Dan hadde nog St. Job in Berkel Enschot. Ut Heilig bloed in Boxtel. De Sint Pieter in Ouden Bosch mee ok nog un Zouaven museum.

Verder weg was Kevelaer en Scherpenheuvel. Dan vur hun die ut konnen betaolen was er nog Lourdes en Rome.

Mar kort bij huys was er genog te bidden, iedfer kerk had zunne kruysweg mee 14 staties, we hadden ok nog retraite in Vught en op ut Cenakel.

Ok hadden we tonéél in ut patronaat. We hadden de welpen en de vekenners, mar ok wir iets vur meessen die iets meer te vurhapstukken hadden, want die pekskes van die welpen waren vur gewoon meesen vuls te duur. Vur de jongens van draoimaokers en metseléérs, daor hadde de kajotters veur, dan hoefde alléén mar un wit bloeske te hebben en unne stropdaas ( Ik méén unne blaowe )

We hadden ok nog de voetbalclub, mar ok iedereen moes weten det un kattelieke club was,

Zò hadde RKTVV VKC. Ut betéékende ' Rooms Katholieke Tilburgse Voetbal Vereniging - Voor Koning Christus ' Ok de gimmestieclub hiette VKC.

Ut katteliek zéén in die tééd, as ge ut goed wot zéén, was un héél gesjouw.

Mar ik weet nie of al die aflaoten en die weesgegroetjes aon dun Heilige Jozef strak nog meetellen vur unne zaolige dóód.

De Hasseltse kapel is ok niemir wet gewist is, er wordt lang nie zó veul verheurd as vruuger, vurrig jaor heb ik nog un paor pitjes aongestoken en om un paor dingen gevraogt, zelf ben ik er nog, mar aander die er van men ok nog rustig hadden meugen zéén liggen nou op un kerkhof.