|
Boeken op Vakantie (5) - Aalst
|
Aalst Het is al bijna middernacht als er aan de voordeur gebeld wordt door twee vrienden uit Utrecht. Ze zijn in België geweest, op letterkundige pelgrimage. Daarbij liepen ze veel vertraging op, vandaar het late uur. Maar beloofd is beloofd, en hier zijn ze om me de afgesproken fles jenever aan te reiken: Louis Paul Boon-jenever, die zij na lang zoeken gevonden hebben bij een van de plaatselijke slijters. Verder zijn zij in Aalst naar de Kapellekensbaan geweest en hebben ze het beeld van Ondineke gezien; zeer fraai, die Ondineke. Boon leefde nog toen ik zelf mijn enige bezoek aan Aalst bracht. Het moet dus vóór 1979 geweest zijn. We waren daar overigens zonder letterkundig oogmerk, en ik heb me later nog vaak afgevraagd waarom ik me toen heb laten verleiden de tocht naar Aalst te ondernemen om een soort volksfeest bij te wonen. Nu de Boon-jenever op tafel staat, komen de herinneringen boven. De 'Vlaamse vedetten', zoals de artiesten aangekondigd werden, de 'tombola', waarvan de hoofdprijs een auto was, een tweedehandse. En de modeshow, de enige die ik in mijn leven gezien heb. Het was twee uur in de nacht toen we ons naar het wat achteraf gelegen herenhuis begaven waar we 's middags kamers hadden gereserveerd. Pas na veel bellen en kloppen, werd de voordeur schielijk geopend. De man leidt ons door een lange, donkere gang, en opent aan het eind ervan een deur. Het feest is hier nog in volle gang. In een mist van tabaksrook ontwaar ik mannen die uitgeteld met het voorhoofd op tafeltjes liggen; vrouwen die in netnylons en met uitgelopen mascara nog proberen te dansen; lege flessen en gebroken bierglazen. Het was, heb ik later bedacht, de bende van Jan de Lichte. Die nacht schrik ik wakker. Ergens in de krochten van dit herenhuis, krijst een vrouw. Eerst denk ik nog aan een vergrijp of handgemeen, maar dan weet ik beter. Het moet Mieke Maaike geweest zijn. |