Tis teegesworreg meej den eejaabeejoo
ammòl veul beeter as vruuger. Zègge ze. Ooveral in Tilbörg gòn
ze bevobbeld kiesjes ophange meej deefiebrielaaters derin. Agge dan
op straot verongelukt, èn as oewe rikketik et dan niemer doe, dan
komter binne zis menuute iemes meej zon ding om oew hart wir te
laote klòppe.
Dè waar vruuger wèl aanders, mar
sommegte dinge blèèven aatij inder. Onzen ôome Piet waar toen bij
de eejaabeejooklup van Pirke Donders. Asser dan bij de ronde van den
Bèsterd ene wielrènner et behang van zen bakkes op de
kènderköpkes aachterliet, òf asser iemes bij den opstoet van et
Hèlleg Hart van zen gelêûf viel, dan hielepen ôome Piet èn zen
maoten hum binne zis menuuten op de bêen. Ze han alles bij der in
der kòfferkes. Joodiejum, verbaand, gaoze, plèkplòsters,
alderaande middelsèène, èn vur blèènen en pèkske goej booter.
Taante Sjaan waar en èchte kweezel.
Sjaan ha mar êen irste hulp, èn die zaat in en flèske dètter
ötzaag as en Meriejabildje. Onsliefrouwke himmel int wit, meej enen
blaawe maantel. Èn in dè Meriejaflèske zaat waoter öt Loerd. Dè
waar ooveral goed veur, zeej Sjaan. Agge te bèd laagt meej
iesiejaas, de gèèle vèèrf, òf firteg kors. Zwèère, padscheete,
ètterbèùle, sprouw, stinpöste, èkster- èn neegenôoge, ge
waart er zôo wir van behipperd.
Sjaan heej nèt zo lang ligge
drèène toedè ôome Piet zon flès meej Loerdwaoter in zen
kòfferke zètte. Irst schòmdenie zenèège daor en bietje veur.
Sjaan krêeg wèl dere zin, mar ze heeget nôot gezien as ôome Piet
et döpke van Meriejas köpke draaide, èn schielek en schutje viet.
Nèè, toen zaater gin waoter öt
Loerd mir in. Vòlleges mèn waar et Pirkes Nat. Binne zis menuute
hêel goed vur oew hart. |