|
|
| INHOUD RKJW |
| CUBRA HOME |
|
Jos Naaijkens UIT DE RIJKE GESCHIEDENIS VAN DE TILBURGSE DRUKKERIJ R.K. JONGENSWEESHUIS |
|
Puk en Muk maken kennis met missionarissen
Auteur: Frans Fransen
In enkele Puk en Muk-boeken maken de twee kabouters diverse verre
reizen. Zo komen ze terecht in Afrika, China en Amerika. Puk en Muk door Afrika 2
De twee kabouters reizen richting Afrika. Na een lange zware tocht over land komen ze in het missiegebied van de Witte Paters aan. De missionaris die ze ontmoeten blijkt een rasechte Brabander uit Nederland te zijn. Hij is met het bezoek erg in zijn schik. De negerjongens keken hun ogen uit. ‘’n Groepje negerjongens kwam naar de pater gehuppeld zo gauw ze hun goede blanke vader zagen. Maar de nikkertjes keken raar op, toen ze Puk en Muk bemerkten. Waren dat nu kinderen uit Europa. ‘t land waar Padri (pater) vandaan kwam?’ Er waren geen schoolbanken in het negerschooltje aanwezig. Puk en Muk gingen evenals de negerjongens op de grond zitten.
De kaboutertjes kregen van de pater een traktatie. Een beloning die de leerlingen van hem ook altijd ontvingen als ze hun best hadden gedaan. Twee witte kleine blokjes zout. Muk vond het niet zo lekker. Maar de negertjes beschouwden het als een traktatie.
De missionaris moet uiteraard ook aan de priesterroepingen denken. Een goede selectie is nodig. Brave jongens met een helder verstand zijn uitverkoren.
Puk en Muk in China
In China ontmoeten Puk en Muk een missionaris die contact heeft met een weeshuis waarvan zusters de leiding hebben. De kabouters brengen voor de pater ‘geschenken’ mee. Achter de struiken hebben ze twee baby’s gevonden. Deze worden aan de missionaris overhandigd. Hij zal de kinderen aan de zusters overdragen.
‘Vogeltjeszaad eten… Dit was gelukkig nog nooit voorgekomen. Maar de pater had toch wel eens meegemaakt ‘dat de mensen alles aten wat ze maar bijten konden.’ En zoals het een goed missionaris betaamt laat hij weten dat er centen op de plank moeten komen. Het woord ‘missiebusje’ neemt hij niet in de mond.
En tussen de regels door wordt door de missionaris toch maar eens even duidelijk gemaakt dat de kinderen in China het lang niet zo goed hebben als Puk en Muk. En dat de kabouters best wel iets van hun spaargeld of snoepgoed aan deze kinderen mogen afstaan. ‘Maar misschien krijg ik binnenkort nog wel wat gestuurd uit Europa. De kinderen van de Kindsheid helpen me goed met hun centen en stuivers. Voor één cent kan ik hier al heel wat kopen. Als de kinderen dat allemaal ‘ns goed wisten zouden ze veel meer snoepcenten voor de missie besteden om hier hun arme broertjes en zusjes te helpen die nog niet eens iets te eten hebben, dus zeker niet te snoepen.’
Terug naar huis. Een vrachtwagen kwam voor het huis van Klaas Vaak gereden. Er stond een kist op met de tekst: ‘Monsters zonder waarde’. Men begreep de betekenis van de tekst op de kist niet zo goed. De kist open maken was ook nogal iets. Maar even later bleek dat de twee kaboutertjes erin te zaten. Na zo’n verre lange reis was er gespreksstof genoeg…
*
Auteur Frans Fransen (Frater Franciscus Xaverius van Ostaden)
Gedachtenisprentje Frater Franciscus Xaverius van Ostaden (1896-1961)
Illustrator Carl Storch (1868-1955)
Bronnen.
|
-bew.jpg){kind=logo}
.jpg)
_(1896-1961).jpg)
%20(1).jpg)
%20(2).jpg)
.jpg)