Jos Naaijkens

UIT DE RIJKE GESCHIEDENIS VAN DE TILBURGSE DRUKKERIJ R.K. JONGENSWEESHUIS

De Engelbewaarder voor de jongere lezertjes

Sinterklaasnummer - jaargang 66 - 15 november 1954

In deze aflevering van De Engelbewaarder vinden we een aardig sinterklaasverhaal. ‘Roetmoppie en zijn ezel’. Bestemd voor leerlingen van de tweede, derde klas (nu groep 4-5). De belevenissen van een écht zwarte pietje worden beschreven door frater Lucidius Pijnenburg (1912-2006).

Sinterklaas had dus veel briefjes van kinderen ontvangen. Briefjes met daarop geschreven wat ze van Sinterklaas graag zouden ontvangen. Daarom wilde de Sint over drie weken een rijtoer door de stad maken. Op die manier zou hij de kinderen leren kennen.

Roetmoppie kreeg van Sint het verzoek om de schimmel vast in orde te maken. Maar Roetmoppie baalde en het was maar goed dat de Sint het niet zag.

De Sint zat hoog en droog op zijn paard. Maar Roetmoppie moest lopen. Hij kreeg van de andere zwarte knechten het advies om een paard te kopen. Dan zou hij ook niet moe worden. Maar het geld ontbrak. Daarom ging hij naar een boer om eens te kijken of hij geen paard zou kunnen lenen.

De boer had helaas geen paard maar wel een ezel. Deze mocht Roetmoppie wel lenen. Hij klom op de rug. Maar weldra gooide de ezel zijn achterpoten in de lucht en Roetmoppie lag in het zand.

Niemand had het gelukkig gezien. Roetmoppie klopte de ezel op zijn rug en legde de ezel uit met wie hij wel te doen had. En dit zou nooit meer mogen gebeuren. ‘I-a’, balkte de ezel.

Het was zo ver. De rijtoer begon. De Sint op zijn paard en Roetmoppie op zijn ezel.

Het liep niet goed af voor Roetmoppie. Midden op de brug stond de ezel stil en gooide zijn achterpoten omhoog. Roetmoppie vloog in de lucht en kwam over de leuning van de brug in het water terecht.  

Iedereen lachte. Ook Sinterklaas. Roetmoppie werd door andere Pieten uit het water gehaald en naar het paleis van de Sint gebracht.

Roetmoppie heeft nooit meer op een ezel gereden…

  
Gedachtenisprentje van de auteur frater Lucidius Pijnenburg (1912-2006)