INHOUD DODENAKKER
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL

DDe teksten op deze pagina's zijn voor het overgrote deel ontleend aan 'Waar Ligt Poot? - Over de dood en de laatste rustplaats van Nederlandse en Vlaamse schrijvers', van Hans Heesen, Herry Jansen, en Ed Schilders; uitgeverij De Prom, Baarn, 1997.



Pieter (Petrus Balthasar Albertus) van der Meer de Walcheren (geboren vrijdag 10 september 1880 in Utrecht; een verre nazaat van Stalpart van der Wiele), groot stimulator van de eerste generatie katholieke schrijvers in Nederland, welke hij door zijn ervaringen met het Franse 'renouveau catholique' overtuigend wist te inspireren. Van der Meer bekeerde zich samen met zijn vrouw tot het katholicisme, trad in het klooster in als Benedictijn, en was peetvader bij de bekering en doop van Frederik van Eeden en later (jaren vijftig) van de schrijfster Maria Viola. Op zijn beurt was hij een petekind van de Franse schrijver Léon Bloy. Hij overleed op dinsdag 15 december 1970 als Benedictijner monnik van de Oosterhoutse Sint-Paulusabdij, 'geplaagd door een niet meer helende armbreuk', zoals het door een bron foutief gediagnostiseerd is, in het Sint-Ignatiusziekenhuis in Breda, wat onjuist is, en kreeg, zo vervolgt de bron, volgens zijn wens in zijn kist in plaats van de rozenkrans een pen in zijn handen; ook mooi, maar ook niet juist. Hij werd de volgende dag begraven op de begraafplaats van de Sint-Paulusabdij in Oosterhout.