BRABANT IN POETICIS
voor Herman Pijfers

Belangwekkend omtrent Brabant

in poeticis

is dat de uitgevers zeggen

dat er geen markt voor is.

- Er is geen hond die het leest

zeggen de uitgevers en wie zal dat betalen?

Wat vergeten wordt

is de eindeloze droefheid

van het landschap

de canadassen en de hei

achter flats en woestijnen

en de ellende der boeren

in de gesaneerde huizen.

De pastoors,

prelaten der oudheid

zijn getrouwd

en dragen C en A met weekendshirts

de stolpen zijn naar de zolder

of naar de stad.

Onze Lieve Heer is

van het fluweel gehaald

en hangt

aan twee betonspijkers

op de schouw.

De Zoete Moedermaagd

is verdrongen van de mantel

door Robert Th. Kennedy

een God van deze tijd

in metalen lijst,

een martelaar met kuif

aan allen welvertrouwd

door de kast

met immer openstaande gulp.

Van het verleden spreken

alleen nog de koppen

waar Brueghel zijn handen

aan vol gehad zou hebben.

Sommige zijn op een sokkel geplaatst

met het opschrift HEER

en staan te kijk

temidden van hun eigen industrie

tussen kalk van hollandse adel

en het bruisend gebeuren der media.

Zij hebben iemand

om het allemaal te zeggen.

Zij hebben iemand

om het allemaal te schrijven

De sokkel wordt iedere week gestoft

en eens per jaar opnieuw verguld.

Maar als alles stil is en dood

de motor, het magisch oog

de kast met open gulp,

dan groeit het oud verdriet

omheind door berk en els

en gedekt door horden:

grote zware roosters

die men vlechten moest

uit eiketakken

om het zomerhooi te bergen

op de winterzolders

niet die van de stolpen

maar die van het vee.

Brabant in poeticis is dood

zeggen de culturele maandbladmesters.

Maar wel dient bemerkt

dat er nog boeren leven

helemaal in het heden

niet gesaneerd voor de wet

maar wel aangekleed in bed.

denkend aan Brabant

zoals God het ooit gewild heeft:

een arm land

met veel zand

en veel mos op het dak.

Zij bidden vaak de rozenkrans

in stilte. In het kerkblad

staan de kapelaans

die zijn weggegaan

naar een leven

met vrouw en kinderen

In de open gulp

staan zij vaak te prijk

nu sprekend uit het volle leven.

Denkend aan Brabant

zien de boeren

combiners vol vooruitgang

vechten tegen het Rozenhoedje

Er blijft

het droevig vergezicht.

De bomen, staan hoog

en goedkoop in de avond.

Niemand helpt de boeren

in hun versleten stolpen

dan Robert Th. Kennedy

een God in stalen lijst.